Xi Urges Strengthened Party Education Campaign

Elvis Presley
Elvis i 1970
F?dd	8. januar 1935
F?destad	Tupelo i Mississippi i USA
D?d	16. august 1977 (42 ?r)
D?dsstad	Memphis i Tennessee i USA
F?denamn	Elvis Aaron Presley
Alias	Elvis, The King, The King of Rock 'n' Roll, Elvis the Pelvis, The Hillbilly Cat
Opphav	USA
Aktiv	1953 – 1977
Sjanger	Rock and roll, Rockabilly, Rhythm and blues, Countryrock
Instrument	Vokal, gitar, piano
Stemmetype	baryton
Plateselskap	Sun, RCA Victor
Verka som	Songar, skodespelar
Mor	Gladys Presley
Far	Vernon Presley
Gift med	Priscilla Presley
Sambuar med	Anita Wood, Ginger Alden
Born	Lisa Marie Presley
Prisar	Grammy Lifetime Achievement Award, Gospel Music Hall of Fame, Rock and Roll Hall of Fame, ?resborger av Budapest, stjerne p? Hollywood Walk of Fame, Presidentens fridomsmedalje, Grammy Award

百度 　　该名网友认为，蔡英文现在放任民进党乱斗是因为：首先，这些都无关大局，蔡只要看准国际动态，顺势见缝插针，取得的成果，就远比某第三势力，只会跟大陆叫嚣、硬碰硬，要大N倍，台湾内政又是外交的延续，只要站对队伍，跟对老大，经济绝对往上冲。

Elvis Aaron Presley (8. januar 1935–16. august 1977) var ein amerikansk rockemusikar og skodespelar. Han vert rekna som eit av dei viktigaste kulturikona p? 1900-talet og er ofte blitt kalla ?the King of Rock and Roll?, eller berre ?the King?.

Presley vart f?dd i Tupelo i Mississippi med ein tvillingbror som var d?df?dd. D? han var 13 ?r gammal flytta han og familien til Memphis i Tennessee. Han hadde f?tt ein gitar til 11-?rsdagen sin, ein gitar som skulle f? stor betydning for musikkhistoria. Som ung mann fekk han jobb hos Crown Electrics, og k?yre lastebil (ein truck) for firmaet. P? sine turar s?g han eit platestudio, som annonserte med at folk flest kunne spela inn ei plate for berre 4 dollar (+ skatt). I ein matpause gjorde han akkurat det, der My Happiness utgjorde framsida, mens That's When Your Heartaches Begin var p? baksida. Legenda vil at dette skulle vera ei g?ve til mora sin bursdag, men siden vi n? snakkar 18. juli 1953 og mora hadde f?dselsdag i april er dette lite truleg. Mest ville han nok h?yre seg sj?lv p? plate. Sidan familien var fattig, og ikkje hadde platespelar, tok Elvis med seg plata til ein kamerat, Ed Leek, si bestemor som hadde platespelar og der vart plata spela lenge og vel same dag. Deretter gjekk Elvis heim, utan plata. Den kom for ein dag midt p? 80-talet, etter at bestemora var d?d og familien skulle rydde i huset. Han var òg tilbake i studio 4. januar 1954 og spela inn to nye songar: I'll Never Stand In Your Way og It Wouldn't Be The Same Without You. Marion Keisker hadde notert seg namnet, og tipsa Sam Phillips om ham, og i slutten av juni 1954 vart Elvis ringd opp av Phillips som lurte p? om han kunne tenke seg gjera nokre fors?k i studio. Han vart introdusert til Scotty Moore (gitar) og Bill Black (st?bass) og dei spela litt saman. 5. juli gjekk dei i studio, og dei pr?vde ut nokre rolege songar, men det vart aldri det heilt store. P? band finnes framleis I Love You Because og Harbor Lights. I ein pause tok Elvis gitaren og starta ? synge p? ei "gammal" bluesl?t. Bill hengde seg p? med bassen og etter kvart kom ogs? Scotty med gitaren med. Sam Phillips kom l?pande og lurte p? kva som skjedde. "Vi veit ikkje" ropa Scotty tilbake. "Vel, fortsett", var den klare meldinga fr? Phillips som l?p ut i kontrollrommet og sette i gang bandspelaren. Snart etter var That's All Right innspela og eit musikkhistorisk augneblink var eit faktum.

Musikkarrieren hans byrja der i 1954, d? han spelte inn ein song med produsenten Sam Phillips i Sun Records. I lag med gitaristen Scotty Moore og bassisten Bill Black var Presley ein av dei f?rste til ? popularisere rockabilly, ei kjapp, etterslagbasert blanding av country og rhythm and blues. RCA Victor fekk kontrakt med han i ein avtale arrangert av Colonel Tom Parker, som var manager for songaren i meir enn to ti?r. Den f?rste singelen til Presley for RCA, ?Heartbreak Hotel?, kom ut i januar 1956 og gjekk til topps i USA. Han vart rekna som ein leiande person i rock and roll etter ei rekkje suksessrike framsyningar p? fjernsyn og ei rekkje hitsinglar. Dei energiske songtolkingane hans og den seksuelt utfordrande m?ten han tedde seg p? scenen, i tillegg til ei s?rs mektig blanding av p?verknader p? tvers av raseskilja, som skjedde samstundes med at borgarrettsr?rsla oppstod, gjorde han enormt popul?r - og kontroversiell.

I november 1956 debuterte han som skodespelar i filmen Love Me Tender. I 1958 vart han innkalla til milit?rteneste. Han tok opp att musikkarrieren sin to ?r seinare, og produserte somme av dei minst kommersielt suksessrike platene sine f?r han gjennom det meste av 1960-?ra spelte i Hollywoodfilmar, som han òg spelte inn musikk for. Dei fleste av desse vart slakta av kritikarane. Etter ein sju ?r lang konsertpause, kom han i 1968 attende p? scenen med ei lovprisa fjernsynssending, Elvis, som f?rte til at han byrja ? halde faste konsertar i Las Vegas og la ut p? ei rekkje innbringande turnear. I 1973 heldt Presley den f?rste konserten som vart sendt globalt via satellitt, Aloha from Hawaii. Fleire ?r med misbruk av reseptpliktig medisin skadde helsa hans, og han d?ydde i 1977, berre 42 ?r gammal.

Presley er ein av dei mest lovpriste og innverknadsrike musikarane p? 1900-talet. Han hadde stor suksess i mange sjangrar, som pop, blues og gospel, og er den mestseljande soloartisten i historia, med eit estimert sal p? kring 600 millionar plater og singlar verda over. Han vann tre Grammyprisar, òg fekk Grammy Lifetime Achievement Award 36 ?r gammal. Han har sidan blitt innlemma i fleire musikalske ?resgalleri.

Liv og karriere

1935–53: Tidlege ?r

Barndommen i Tupelo

F?destaden til Presley i Tupelo i Mississippi.

Presley vart f?dd 8. januar 1935 i Tupelo i Mississippi, som son av Gladys Love (f?dd Smith; 1912–1958) og Vernon Elvis Presley (1916–1979), i ei to rom stort haglebu bygd av faren til Vernon medan Gladys var gravid. Jesse Garon Presley, tvillingbroren til Elvis, var d?df?dd og kom 35 minutt f?r Elvis sj?lv. Som einebarn fekk han eit n?rt forhold til foreldra og hadde s?rleg eit tett band til mora. Familien tilh?yrte pinsemeinigheita Assembly of God, og det var her han fann den f?rste musikalske inspirasjonen sin. Sj?lv om han var i konflikt med pinsekyrkja, forlet han aldri offisielt kyrkja.

Opphavet til Presley var hovudsakleg vesteuropeisk, med irske, skotske, tyske, og normanniske aner. Familien var ofte avhengig av naboar og staten for ? f? nok mat p? bordet. I 1936 overlevde familien ein tornado av styrke F5, den kraftigaste varianten. I 1938 mista dei heimen sin d? Vernon vart funnen skuldig i sjekkrytteri. Sjekken vart skriven av landeigaren, Orville S. Bean, ein mj?lkebonde som Vernon d? arbeidde for. Han sat i fengsel i ?tte m?nader, og Gladys og Elvis flytta inn hos slektningar.

I september 1941 byrja Presley i f?rste klasse p? East Tupelo Consolidated, der han vart rekna som ?gjennomsnittleg?. Han vart oppfordra til ? bli med p? ein songkonkurranse etter at han imponerte l?raren sin med Red Foley-songen ?Old Shep? under ei morgonb?n. Konkurransen, the Mississippi-Alabama Fair and Dairy Show den 3. oktober 1945, var den f?rste offentlege framsyninga hans. Utkledd som cowboy stod den d? ti ?r gamle Presley p? ein stol for ? n? opp til mikrofonen og song ?Old Shep?. Han enda p? femteplassen i konkurransen. Eit par m?nader seinare fekk Presley den f?rste gitaren sin i bursdagsg?ve, men vart skuffa fordi han heller hadde ?nskt seg ein sykkel eller eit gev?r. Det neste ?ret l?rte to av onklane og den nye pastoren i kyrkja hans han ? spele gitar. Presley sa sj?lv ?Eg tok gitaren, og eg s?g p? folk, og eg l?rte ? spele litt. Men eg song aldri for folk. Eg var s?rs sjenert n?r det kom til det?.

D? han byrja p? ny skule, Milam, i sjette klasse i september 1946, vart Presley rekna som ein einst?ing. Det neste ?ret brukte han ta med seg gitaren kvar dag. Han spelte og song i lunsjpausen, og vart ofte erta for ? vere ?thrasy? (ein fr? den kvite underklassen) som spelte hillbillymusikk. Familien budde d? i eit stort sett afroamerikansk nabolag. Presley var stor fan av radioshowet til Mississippi Slim p? radiostasjonen WELO. Presley gjekk i klassen til den yngre broren til Slim, som ofte tok han med p? stasjonen. Slim l?rte Presley fleire ting p? gitaren. D? Presley var 12 ?r gammal fekk Slim han til ? spele p? lufta to gonger. Presley takla ikkje scenefrykta den f?rste gongen, men klarte ? spele veka etter.

Ten?ra i Memphis

I november 1948 flytta familien til Memphis i Tennessee. Etter ? ha budd nesten eitt ?r i losjihus fekk dei ein leilegheit med to soverom i eit offentleg bustadbygg kalla Lauderdale Courts. Han byrja ? g? p? L. C. Humes High School og fekk berre C i musikk i ?ttande klasse. D? musikkl?raren hans sa til han at han ikkje var flink nok til ? syngje, tok han med seg gitaren dagen etter og song ?Keep Them Cold Icy Fingers Off Me? i eit fors?k p? motbevise ho. Ein klassekamerat sa seinare at l?raren ?var samd med Elvis d? han sa at ho ikkje likte m?ten han song p??. Han var vanlegvis for sjenert til ? syngje for folk, og vart stundom mobba av klassekameratane som s?g p? han som ein ?mammadalt?. I 1950 gjekk han i fast l?re p? gitar hos Jesse Lee Denson, ein nabo som var to ?r eldre han. Dei og tre andre gutar - mellom andre dei to framtidige rockabilly-pionerane, br?rne Dorsey og Johnny Burnette - spelte stundom i lag. I september det ?ret byrja Elvis ? vere d?rvakt ved Loew's State Theater. Seinare hadde han andre jobbar, som Precision Tool, Loew igjen og MARL Metal Products.

Etter kvart byrja Presley ? skilje seg meir ut fr? klassekameratane. Han fekk kraftig skinnskjegg og byrja ? ha roseolje og vaselin i h?ret. P? fritida si brukte han g? p? Beale Street, i hjartet av det bl?mande bluesmilj?et i Memphis, og brukte ? st? ? sj? p? dei prangande kleda i vindauga hos Lansky Brothers. Siste ?ret p? skulen gjekk han i desse kleda. Han kom seg over sceneskrekken og konkurrerte p? Humes's Annual ?Minstrel?-showet i april 1953. Han song og spelte gitar og opna med ?Till I Waltz Again with You?, som nyleg hadde vore ein hit for Teresa Brewer. Presley hugsa at framsyninga hjelpte stort for ryktet hans: ?Eg var ikkje popul?r p? skulen...d? eg kom p? scenen h?yrte eg mumling og kviskring i publikum, fordi ingen visste at eg kunne syngje. Det er utruleg kor popul?r eg vart etter det.?

Presley, som aldri gjekk i formell l?re eller l?rte seg ? lese notar, studerte og spelte etter ?yret. Han gjekk ofte p? platebutikkar med jukeboksar og lyttekioskar. Han kunne alle songane til Hank Snow, og likte s?rs godt plater av andre countrysongarar som Roy Acuff, Ernest Tubb, Ted Daffan, Jimmie Rodgers, Jimmie Davis og Bob Wills. Southern gospel-songaren Jake Hess, ein av favorittartistane til Presley, hadde stor innverknad p? korleis han song balladar. Han var ofte ? sj? i publikum p? dei m?nadlege All-Night Singings i sentrum, der mange kvite gospelgrupper song songar inspirerte av afroamerikansk negro spirituals. Han beundra musikken til den svarte gospelsongaren Sister Rosetta Tharpe. Som sine likemenn kan han ha g?tt p? blueskonsertar p? kveldar d? det berre var kvitt publikum, slik det var p? den tida i det segregerte S?r-USA. Han lytta i alle fall til regionale radiostasjonar, som WDIA-AM, som spelte ?raseplater?: spiritual, blues, og moderne etterslagstung rhythm and blues. Mange av dei framtidige innspelingane hans var inspirerte av lokale afroamerikanske musikarar som Arthur Crudup og Rufus Thomas. B.B. King hugsa at han kjende Presley f?r han vart popul?r, d? dei begge brukte ? g? p? Beale Street. D? Presley var ferdig p? vidareg?ande i juni 1953 hadde han alt bestemt seg for ? bli musikar.

1953–55: Dei f?rste innspelingane

Sam Phillips og Sun Records

Presley p? eit bilete for Sun Records i 1954.

I juli 1953 (18. juli) gjekk Presley inn p? kontoret til Sun Records. Han ?nskte ? betale for eit par minuttar med studiotid for ? spele inn ei acetatplate p? to sider med ?My Happiness? og ?That's When Your Heartaches Begin?. Han hevda seinare at plata skulle vere ei g?ve til mora, eller at han berre var interessert i ? h?yre korleis han h?yrdest ut, sj?lv om det var langt billigare amat?rinnspelingstenester i ein butikk i n?rleiken. Biografen Peter Guralnick hevdar han valde Sun i h?p om ? bli oppdaga. Resepsjonisten Marion Keisker spurte han om kva slags songar han var og Presley svarte: ?Eg syng all slags musikk?. D? ho spurte han igjen sa han ?Eg h?yrest ikkje ut som nokon?. Etter innspelinga bad sjefen i Sun, Sam Phillips Keisker om ? notere seg namnet p? den unge mannen og ho skreiv: ?God balladesongar. Vent.?

I januar 1954 spelte Presley ei ny acetatplate p? Sun Records — ?I'll Never Stand In Your Way? og ?It Wouldn't Be the Same Without You? — men det skjedde ingenting. Ikkje lenge etter mislukkast han d? han pr?vesong for ein lokal vokalkvartett, the Songfellows. Han forklarte dette til faren, ?Dei sa til meg at eg ikkje kunne syngje.? Songaren Jim Hamill hevda seinare at han vart avvist fordi han p? den tida ikkje hadde eit ?yre for harmoni. I april byrja Presley ? arbeide for Crown Electric som lastebilsj?f?r. Venen hans Ronnie Smith f?reslo etter han hadde spelt eit par lokale konsertar at Presley kontakta Eddie Bond, som leia det profesjonelle bandet til Smith, der det var ein opning som vokalist. Bond takka nei til Elvis etter at han hadde pr?vesunge, og r?dde Presley til ? halde seg til sj?f?rjobben ?for du vil aldri klare det som songar?.

Phillips var samstundes p? utkikk etter nokon som kunne bringe musikken til svarte musikarar, som Sun fokuserte p?, ut til eit st?rre publikum. Som Keisker skreiv ?Om og om igjen hugsa eg Sam sa, 'Om me kan finne ein kvit mann som har negerstilen og negerkjensla, s? kan eg tene ein milliard dollar'?. I juni fekk han ei demoinnspeling av balladen ?Without You?, som han meinte passa ten?ringssongaren. Presley kom til studio, men klare ikkje ? syngje ein bra versjon. Trass i dette bad Phillips Presley om ? syngje s? mange songar han kunne. Han likte godt nok det han h?yrde til ? invitere to lokale musikarar, gitaristen Winfield ?Scotty? Moore og kontrabassisten Bill Black, til ? arbeide med Presley p? ei innspeling. Innspelinga skjedde kvelden 5. juli 1954 og f?rte ikkje fram til noko f?r seint p? kvelden. D? dei var i ferd med ? gje opp og g? heim, tok Presley gitaren og spelte ein bluessong fr? 1946, Arthur Crudup sin ?That's All Right?. Moore fortalte ?Br?tt byrja Elvis ? syngje denne songen, hoppa rundt og oppf?rte seg som ein tulling, og s? byrja Bill ? spele bass og han oppf?rte seg som ein tulling han òg, og eg heiv meg med dei. Sam, trur eg, hadde d?ra open til kontrollrommet... han stakk hovudet ut d?ra og sa 'Kva held de p? med?' Og me sa 'Me anar ikkje.' 'Vel, g? attende' sa han, 'pr?v ? finne ein stad ? byrje, og gjer det ein gong til.'? Phillips sette i gang opptaket; dette var stilen han hadde vore p? utkikk etter. Tre dagar seinare spelte den popul?re programleiaren i Memphis, Dewey Phillips, ?That's All Right? p? programmet sitt Red, Hot, and Blue. Lyttarane byrja ? ringe inn og ?nskte ? finne ut kven songaren var. Interessa var s? stor at Phillips spelte plata om att og om att i to timar i l?pet av showet sitt. Phillips intervjua Presley p? lufta og spurte han om kva skule han hadde g?tt ?, for ? syne for lyttarene at han var kvit, sidan mange av innringarane tenkte seg at han var svart. Dei neste par dagane spelte trioen inn ein bluegrassong, Bill Monroe sin ?Blue Moon of Kentucky?, igjen i ein s?reigen stil med ein ekkoeffekt som Sam Phillips kalla ?slapback?. Det vart trykt ein singel med ?That's All Right? p? A-sida og ?Blue Moon of Kentucky? p? andre sida.

Tidlege konsertar og kontrakt med RCA

Trioen spelte offentleg f?rste gongen den 17. juli p? klubben Bon Air. Presley hadde d? framleis den f?rste gitaren sin, som var i barnestorleik. I slutten av m?naden spelte dei p? Overton Park Shell, med Slim Whitman ?vst p? plakaten. I ein kombinasjon av den kraftige reaksjonen hans p? rytmen og at han var nerv?s for ? spele f?re s? mange folk, byrja Presley ? riste p? beina medan han spelte. Dei vide buksene hans rista kraftig av denne r?rsla og dei unge kvinnene i publikum byrja ? hyle. Moore hugsa ?Under instrumentalpartia tok han eit steg bort fr? mikrofonen og spelte og dansa, og publikum tok heilt av?. Black, som var ein naturleg underhaldar, hoia og reid p? bassen sin, og slo doble slag som Presley seinare omtalte som ?ein verkeleg vill lyd, som ei jungeltromme eller noko slikt?. Kort tid etter slutta Moore og Black i det gamle bandet sitt for ? spele fast med Presley, og radioprogramleiaren Bob Neal vart manageren deira. Fr? august til oktober spelte dei ofte p? klubben Eagle's Nest og gjekk i Sun Studio att for ? spele inn meir musikk,samstundes som Presley vart meir sj?lvsikker p? scenen. Moore sa ?R?rsla hans var heilt naturleg, men han var òg s?rs medviten p? kva som fekk folk til ? reagere. Han gjorde eitt eller anna ein gong, og s? utvikla han dette raskt vidare?. Presley spelte det som vart den einaste framsyninga hans p? Grand Ole Opry i Nashville den 2. oktober. Etter h?fleg respons fr? publikum sa sjefen for programmet, Jim Denny til Phillips at songaren var ?slett ikkje verst?, men passa ikkje inn i programmet. To veker seinare spelte Presley p? Louisiana Hayride, den viktigaste og meir dristige konkurrenten til Opry. Showet som gjekk i Shreveport vart kringkasta til 198 radiostasjonar i 28 statar. Presley vart s?rs nerv?s under det f?rste settet, og fekk berre middels reaksjon fr? publikum. For det andre settet tok han seg saman og spelte med meir energi, og fekk entusiastisk respons. Den faste trommeslagaren p? showet, D.J. Fontana f?rte inn eit nytt element med rytmar som utfylte og f?lgde danser?rslene til Presley, noko han hadde l?rt seg d? han spelte p? strippeklubbar. Kort tid etter showet tinga Hayride Presley for faste framsyningar kvar laurdagskveld det neste ?ret. Han byta ut den gamle gitaren sin for 8 dollar (og s?g at denne vart kasta i s?pla) og kj?pte ein Martin-gitar for 175 dollar. Trioen byrja ? spele p? nye stader, som i Houston i Texas og Texarkana i Arkansas.

Dei mange framsyningane p? Hayride og dei mange konsertane andre stader gjorde at Presley selde bra med plater og tidleg i 1955 hadde han blitt ei stjerne i regionen fr? Tennessee til Vest-Texas. I januar signerte Neal ein formell managerkontrakt med Presley og tok songaren med seg til Colonel Tom Parker, som han rekna som den beste promotoren i musikkindustrien. Parker hadde med suksess vore manager for countrystjerna Eddy Arnold, og arbeidde no med ei ny countrystjerne, Hank Snow. Parker tok Presley med seg p? februarturneen til Snow. D? turneen kom fram til Odessa i Texas, s?g den d? 19 ?r gamle Roy Orbison Presley for f?rste gongen: ?Energien hans var utruleg, instinktet hans fantastisk. Eg visste ikkje kva eg skulle tru. Det var ikkje noko referansepunkt i kulturen det kunne samanliknast med?. Presley debuterte p? fjernsyn den 3. mars p? KSLA-TV-sendinga Louisiana Hayride. Kort tid etter mislukkast han i ei pr?vespeling for Arthur Godfrey's Talent Scouts p? CBS. I august hadde Sun gjeve ut fem singlar tilskrive ?Elvis Presley, Scotty and Bill?. P? den siste innspelinga fekk trioen med seg ein trommeslagar. Somme av songane, som ?That's All Right?, vart spelt i det ein av Memphis-journalistane kalla ?R&B-uttrykket i negerjazz?, medan andre, som ?Blue Moon of Kentucky?, var ?meir i countryretninga?, ?men det var ei rar blanding av dei to musikkstilane i begge?. Denne blandinga av musikkstilane gjorde det vanskeleg for Presley ? f? musikken spelt p? radio. I f?lgje Neal ville ikkje mange av countryprogramma spele musikken fordi han h?yrtes for mykje ut som ein svart artist, og ingen av rhythm-and-blues-stasjonane ville spele han ?fordi han h?yrdest for mykje ut som ein hillbilly?. Denne blandinga vart sidan kalla rockabilly. P? den tida vart Presley stundom kalla ?The King of Western Bop?, ?The Hillbilly Cat? og ?The Memphis Flash?.

Presley skreiv ny kontrakt med Neal i august 1955 og utpeikte samstundes Parker som spesialr?dgjevar. Gruppa fortsette ? turnere mykje det andre halv?ret. Neal sa ?Reaksjonen Elvis fekk fr? ten?ringsgutane var nesten skremmande. S? mange av dei praktisk talt hata han p? grunn av sjalusi eller noko slikt. Somme plassar i Texas m?tte me ha politiet til ? passe p? oss fordi det alltid var nokon som pr?vde ? ta han. Dei samla seg i gjengar og l?g p? lur og venta p? han.? Trioen vart ein kvartett d? Hayride-trommeslagaren Fontana kom med som fulltidsmedlem. I midten av oktober spelte dei nokre konsertar som oppvarming for Bill Haley, som hadde hatt ein stor hit med ?Rock Around the Clock? ?ret f?r. Haley s?g at Presley hadde ei naturleg rytmekjensle og r?dde han til ? syngje f?rre balladar.

Ved Country Disc Jockey Convention tidleg i november, vart Presley k?ra til ?rets mest lovande mannlege artist. Fleire plateselskap synte no interesse i han. Etter at tre store selskap tilbaud opp til 25 000 dollar, gjekk Parker og Phillips inn ein avtale med RCA Victor den 21. november, der RCA fekk Sun-kontrakten til Presley den 21. november for uh?yrte 40 000 dollar. Presley, som var 20 ?r, vart framleis rekna som mindre?rig, s? faren signerte kontrakten for han. Parker fekk eigarane av Hill and Range Publishing, Jean og Julian Aberbach, til ? skape to selskap, Elvis Presley Music og Gladys Music, for ? ta seg av alle dei nye songane som Presley spelte inn. L?tskrivarane m?tte gje avkall p? ein tredjedel av dei vanlege honorara sine i byte mot at han spelte songane deira. I desember byrja RCA ? marknadsf?re den nye songaren deira kraftig, og f?r m?naden var over hadde dei gjeve ut mange av Sun-innspelingane hans p? ny.

1956–58: Det store gjennombrotet

Debuten p? nasjonal TV og debutalbumet

Foto for CBS-programmet Stage Show, 16. januar 1956.

Den 10. januar 1956 spelte Presley for f?rste gongen for RCA i Nashville. I tillegg til dei faste musikarane hans, Moore, Black og Fontana, henta RCA inn pianisten Floyd Cramer, gitaristen Chet Atkins og tre korsongarar, mellom anna f?rstetenoren Gordon Stoker fr? den popul?re kvartetten Jordanaires Dette gjorde dei for ? f? ein meir fyldig lyd. Innspelinga produserte den tunglynte, uvanlege ?Heartbreak Hotel?, som vart gjeven ut p? singel den 27. januar. Parker fekk til slutt Presley spelt p? nasjonal fjernsyn, p? CBS-programmet Stage Show for seks framsyningar over to m?nader. Programmet, som vart produsert i New York, vart leia anna kvar veke av storbandleiarar og br?rne Tommy og Jimmy Dorsey. Etter den f?rste framsyninga hans, den 28. januar, introdusert av Bill Randle, vart Presley verande i byen for ? spele inn musikk i studioet til RCA i New York. Her vart det spelt inn ?tte songar, mellom anna ein coverversjon av Carl Perkins-songen ?Blue Suede Shoes?. I februar n?dde Presley sin ?I Forgot to Remember to Forget?, ei Sun-innspeling som opphavleg kom ut i august ?ret f?r, toppen av Billboard-countrylista. Kontrakten til Neal vart avslutta og 2. mars vart Parker manageren til Presley.

RCA Victor gav ut debutalbumet hans 23. mars. Albumet bestod av dei sju nye innspelingane og fem Sun-innspelingar som ikkje var gjevne ut f?r. Det var to countrysongar og ein livleg popsong. Dei andre songane var sentrale i ? definere den nye rock and roll-stilen: ?Blue Suede Shoes? var i f?lgje kritikaren Robert Hilburn ?ei forbetring av Perkins sin versjon p? nesten alle m?tar? . I tillegg var det tre R&B-songar som Presley hadde spelt p? scenen ei tid, songar av Little Richard, Ray Charles og The Drifters. Hilburn skildra desse som ?dei mest avsl?rande av dei alle. I motsetnad til mange kvite artistar... som vatna ut dei grove kantane i dei originale R&B-songane i 1950-?ra, omforma Presley dei. Han la ikkje berre sin eigen vokalkarakter p? songane, men gjorde òg gitaren, ikkje pianoet, til hovudinstrumentet i desse tre.? Det vart det f?rste rock and roll-albumet som n?dde toppen av Billboard-lista, der det l?g i 10 veker. Sj?lv om Presley ikkje var ein nyskapande gitarist som Moore eller dei afroamerikanske rock and roll-artistane Bo Diddley og Chuck Berry, hevda kulturhistorikaren Gilbert B. Rodman at biletet p? plateomslaget ?av Elvis som tar av p? scenen med ein gitar i handa spelte ei avgjerande rolle i ? gjere gitaren til instrumentet som best fanga stilen og anda i denne nye musikken?.

Milton Berle Show og ?Hound Dog?

Presley gjorde dei to f?rste framsyningane sine p? NBC-programmet Milton Berle Show den 3. april. Han spelte p? dekket av USS ?Hancock? i San Diego og fekk rop og skrik fr? eit publikum av sj?menn og kj?rastane deira. Eit par dagar seinare flaug Presley og bandet hans til Nashville for ei innspeling, d? eine flymotoren gav seg og flyet nesten styrta over Arkansas. Tolv veker etter originalutgjevinga vart ?Heartbreak Hotel? den f?rste singelen til Presley som n?dde toppen av poplista i USA. Seint i april spelte Presley i to veker ved New Frontier Hotel and Casino p? Las Vegas Strip. Konsertane fekk d?rleg respons hos konservative, middelaldrande hotellgjester— ein kritikar for Newsweek skreiv ?som ei mugge med maissprit p? ein champagne-fest?. Medan han var i Vegas, signerte Presley, som hadde seri?se skodespelarambisjonar, ein sju?rskontrakt med Paramount Pictures. Han byrja ein turné i Midtvesten i midten av mai, og spelte i 15 byar p? like mange dagar. Han hadde sett fleire konsertar med Freddie Bell and the Bellboys i Vegas og likte s?rs godt versjonen deira av ?Hound Dog?, ein hit i 1953 for bluessongaren Big Mama Thornton av l?tskrivarane Jerry Leiber og Mike Stoller. Det vart det nye avslutningsnummeret p? konsertane hans. Etter ein konsert i La Crosse i Wisconsin vart det sendt eit hastebrev fr? den katolske lokalavisa til FBI-direkt?ren J. Edgar Hoover. Det ?tvara om at ?Presley er heilt klar ein fare for tryggleiken i USA...Handlingane og r?rslene hans er slik at dei oppmuntrar til seksuell stemning hos ten?ringane. Etter showet pr?vde meir enn tusen ten?ringar ? kome seg inn p? rommet til Presley i auditoriet. D?me p? skaden Presley nettopp gjorde i La Crosse var autografar han skreiv p? magen og l?ret til to jenter?.

Den andre framsyninga p? Milton Berle Show var den 5. juni i studioet til NBC i Hollywood, under ein ny hektisk turné. Berle overtydde songaren om ? la gitaren vere att bak scenen og sa ?La dei sj? deg, s?nn.? Under framf?ringa stoppa Presley ein kjapp versjon av ?Hound Dog? med ei r?rsle med armen, og sette i gang ein langsam, malande versjon med kraftige hofter?rsler. Dette skapte ein klagestorm. Aviskritikarar var i harnisk. Jack Gould i The New York Times skreiv ?Mr. Presley er ikkje ein s?rleg dyktig songar. ... Fraseringa hans, om det kan kallast det, best?r av stereotype variasjonar som folk syng i badekaret. ... Den eine spesialiteten hans er kraftige kroppsr?rsler ... som for det meste liknar repertoaret til blonde burlesk-kvinner.? Ben Gross i Daily News i New York meinte at popmusikken ?har n?dd eit botnpunkt med st?nna og fokuset p? skrittet til ein viss Elvis Presley. ... Elvis, som roterer hoftene ... kom med ei vulg?r framsyning og eit str?k av noko dyrisk som burde vore avgrensa til buler og bordell?. Ed Sullivan, som hadde det mest popul?re varietéshowet i landet, meinte at Elvis var ?upassande for eit familieprogram?. Presley mislikte at han etter kort tid vart kalla ?Elvis the Pelvis?, som han meinte var ?eit av dei mest barnslege uttrykka eg har h?yrt fr? ein vaksen?.

Steve Allen Show og f?rste Sullivan-framsyninga

Ed Sullivan og Presley under ?vinga for den andre framsyninga hans p? Ed Sullivan Show, 26. oktober 1956.

Berle-showa fekk s? h?ge sj?artal at Presley 1. juli fekk spele p? NBC-programmet Steve Allen Show i New York. Allen, som ikkje likte rock and roll, introduserte ein ?ny Elvis? i kvit sl?yfe og svart dress. Presley song ?Hound Dog? i mindre enn eitt minutt til ein bassethund med flosshatt og sl?yfe. Dette vart skildra av historikaren Jake Austen: ?Allen syns Presley var talentlaus og absurd... han sette det opp slik at Presley kunne vise sin anger?. Allen skreiv seinare at han fann Presley ?rar, mager, med ein landleg karisma og ein s?theit som er vanskeleg ? definere. Den sjarmerande eksentrisiteten hans er spennande?. Han gjorde rett og slett songaren til eit vanleg ?kominummer? p? programmet. Like f?r den siste ?vinga for showet, sa Presley til ein journalist ?Eg tar det roleg p? dette showet. Eg vil ikkje gjere noko som f?r folk til ? mislike meg. Eg syns TV er viktig, s? eg skal g? med p? dette, men eg kan ikkje lage eit show eg gjer p? konsertane mine?. Presley kalla sidan framsyninga p? Allen-showet det mest latterlege han hadde gjort i karrieren. Seinare p? kvelden spelte han p? Hy Gardner Calling, eit popul?rt, lokalt TV-show. Han vart spurt om han hadde l?rt noko fr? kritikken han nyleg hadde f?tt og svarte ?Nei, det har eg ikkje. Eg syns ikkje eg gjer noko gale. Eg klarar ikkje ? sj? korleis musikk kan ha d?rleg innverknad p? folk n?r det berre er musikk. Eg meiner, korleis kan rock and roll-musikk f? nokon til ? gjere oppr?r mot foreldra sine??

Presley med korgruppa si, Jordanaires, mars 1957.

Dagen etter spelte Presley inn ?Hound Dog?, i lag med ?Any Way You Want Me? og ?Don't Be Cruel?. The Jordanaires song harmonivokal, slik dei hadde gjort p? The Steve Allen Show. Dei fortsette ? arbeide med Presley gjennom 1960-?ra. Eit par dagar seinare spelte Presley ein utand?rskonsert i Memphis der han sa ?Du veit, dei folka i New York skal ikkje f? endre meg i det heile tatt. Eg skal vise dykk korleis den verkelege Elvis er i kveld?. I august gav ein dommar i Jacksonville i Florida Presley ordre om ? roe ned framferda si. P? den neste framsyninga hans stod han stort sett heilt i ro, bortsett fr? at han sprella med veslefingeren p? h?nleg vis. Singelen ?Don't Be Cruel? med ?Hound Dog? p? andre sida l?g p? toppen av lista i 11 veker - ein rekord som det skulle ta 36 ?r ? sl?. Innspelinga for det andre albumet til Presley fann stad i Hollywood den f?rste veka i september. L?tskrivarane Leiber og Stoller, som skreiv ?Hound Dog?, bidrog med ?Love Me?.

Showet til Allen med Presley hadde for f?rste gongen sl?tt CBS-programmet Ed Sullivan Show i sj?artal. Trass i kommentarane sine i juni, henta Sullivan inn Presley for tre framsyningar for ein uh?yrt sum p? 50 000 dollar. Den f?rste framsyninga, den 9. september 1956, vart sett av omtrent 60 millionar sj?arar - ein rekord med 82,6 % av dei samla sj?arane i USA. Skodespelaren Charles Laughton var vert for showet som vikar for Sullivan, som hadde vore i ei bilulukke. Presley deltok i to segment den kvelden fr? CBS Television City i Los Angeles. If?lgje Elvis-legenda, vart Presley berre filma fr? hofta og opp. D? Sullivan s?g klipp fr? Allen- og Berle-showa med produsenten sin, sa Sullivan ?han har noko som heng ned fr? skrittet i buksene sine, s? n?r han flyttar beina att og fram s? ser du konturane av 'utstyret' hans...eg trur det er ei cola-flaske... Me kan rett og slett ikkje ha dette ein laurdagskveld. Dette er eit familieprogram!? Sullivan sa offentleg til TV Guide ?n?r det gjeld hofter?rslene, s? kan me kontrollere det med kamerautsnittet? I r?ynda vart Presley filma i heilfigur p? det f?rste og andre showet, men kameraarbeidet var relativt diskret p? debuten, og filma n?rbiletet av overkroppen d? han dansa, medan publikum reagerte p? vanlegvis med skrik og hyl. Presley framf?rte den komande singelen sin, balladen ?Love Me Tender?, som f?rte til ny rekord for f?rehandssal med ein million bestillingar. Meir enn noko anna var det denne f?rste framsyninga p? The Ed Sullivan Show som gjorde Presley til ein nasjonal kjendis av proporsjonar ein knapt hadde sett f?r.

Samstundes med at Presley vart kjend, var det eit kulturskifte p? gang som han var b?de med ? inspirere og vart eit symbol for. ?Han sette i gang det st?rste pop-hysteriet sidan Glenn Miller og Frank Sinatra ... Presley f?rte rock'n'roll ut til dei store massane?, skreiv historikaren Marty Jezer. ?Sidan Presley sette den kunstnariske tonen, f?lgde andre artistar etter. ... Presley gav, meir enn nokon annan, dei unge ei tru p? seg sj?lv som ein s?reigen og noks? samla generasjon - den f?rste i Amerika som f?lte krafta i ein integrert ungdomskultur.?

Ville publikum og filmdebut

Presley spelte p? Mississippi-Alabama Fairgrounds i Tupelo i Mississippi, 26. september 1956

Responsen til publikum p? konsertane til Presley vart stadig meir febrilsk. Moore sa ?Han starta med 'You ain't nothin' but a Hound Dog', og dei gjekk heilt amokk. Dei reagerte alltid p? same m?ten. Det vart oppr?r kvar gong.? P? to konsertar han heldt i september p? Mississippi-Alabama Fair og Dairy Show vart femti mann fr? nasjonalgarden nytta som vakter i tillegg til politiet for ? hindre problem i publikum. Elvis, det andre albumet til Presley, kom ut i oktober det ?ret og steig raskt til toppen av lista. Albumet inneheld ?Old Shep?, som han song i songkonkurransen i 1945, og som no var f?rste gongen han spelte piano p? ei RCA-innspeling. I f?lgje Guralnick kan ein h?yre ?i dei haltande akkordane og den noko klossete rytmen at kjensle var viktigare enn teknikk?. Om den musikalske og kulturelle innverknaden til Presley-innspelingane fr? ?That's All Right? tl Elvis skreiv rockejournalisten Dave Marsh at ?desse platene inneheld meir enn noko anna fr?a til kva rock and roll var, har vore og mest truleg kva det kjem til ? bli?.

Presley drog attende til Sullivanshowet i hovudstudioet i New York, denne gongen med Sullivan sj?lv som vert, den 28. oktober. Etter framsyninga brende folkemassar i Nashville og St. Louis dokker av han. Den f?rste filmen hans, Love Me Tender, kom ut 21. november. Sj?lv om han ikkje hadde hovudrolla, vart originaltittelen The Reno Brothers, endra for ? utnytta den siste hitten hans: ?Love Me Tender? hadde n?dd toppen av salslista tidlegare den m?naden. For ? vidare utnytte populariteten til Presley, vart det lagt til fire musikalske nummer til det som opphavleg var ei vanleg skodespelarrolle i filmen. Filmen vart slakta av kritikarane, men selde godt.

Den 4. desember vitja Presley Sun Records der Carl Perkins og Jerry Lee Lewis var i studio og han jamma med dei. Sj?lv om Phillips ikkje lenger hadde rettar til ? gje ut nokre av innspelingane til Presley, sette han lydbandet p? opptak. Resultatet vart den legendariske ?Million Dollar Quartet?-innspelinga. Ein trudde lenge at Johnny Cash òg hadde vore med, men han var berre innom og var med p? bilete. ?ret enda med ei full framside i The Wall Street Journal som rapporterte at Presley hadde tent 22 millionar dollar p? platesal, og Billboard erkl?rte at han hadde hatt fleire songar p? lista enn nokon annan artist. I det f?rste heile ?ret hans for RCA, eit av dei st?rste plateselskapa i musikkindustrien, stod Presley for over halvparten av singelsalet til selskapet.

Leiber og Stoller-samabeid og milit?rinnkalling

Presley spelte for tredje og siste gong p? Ed Sullivan Show den 6. januar 1957, denne gongen berre filma fr? livet og opp. Somme hevda at Parker fekk i stand sensuren for ? skape blest. Uansett skildra kritikaren Greil Marcus framsyninga: ?Presley heldt ingen ting att. Han byta dei keisame kleda han hadde hatt p? dei to f?rste konsertane med i eit underleg pasjakostyme, om ikkje ei harem-jente. Fr? sminka over augo, h?ret ned i andletet, den overvelande seksuelle forma p? munnen. Han spelte Rudolph Valentino i The Sheik, med alle bremser av.? For ? vise rekkjevidda si og mot ?nsket til Sullivan, song Presley ein roleg svart spiritual, ?Peace in the Valley? som siste song. P? slutten av showet omtalte Sullivan Presley som ?ein skikkeleg, fin gut?. To dagar seinare annonserte sesjonen i Memphis at Presley kom til ? bli innkalla til milit?ret ein gong p? ny?ret.

Publisitetsbilete for Jailhouse Rock

Kvar av dei tre Presley-singlane som kom ut det f?rste halv?ret i 1957 gjekk til topps p? salslista: ?Too Much?, ?All Shook Up? og ?(Let Me Be Your) Teddy Bear?. Presley var alt ei internasjonal stjerne og fekk fans sj?lv p? stader der musikken hans ikkje var offisielt gjeven ut. Under overskrifta ?Presley skapar hysteri i Sovjetunionen? rapporterte The New York Times at musikken hans vart trykt p? brukte r?ntgenplater og selt for h?g pris i Leningrad. Mellom filminnspelingane og plateinnspelingane, fann songaren tid til ? kj?pe eit 18 rom stort herskapshus 13 km s?r for sentrum av Memphis til seg sj?lv og foreldra: Graceland. D? han m?tte opp i filmstudio for den andre filmen sin, Loving You, som kom i juli, ?sa smink?ren at augo mine kom til ? gjere seg bra p? lerretet med svart h?r, s? dei farga det?. Loving You, albumet som f?lgde filmen, vart det tredje for Presley som gjekk rett inn p? toppen av albumlista. Tittelsporet vart skriven av Leiber og Stoller, som s? vart heldt attende for ? skrive fire av seks songar spelte inn for Jailhouse Rock, den neste filmen til Presley. L?tskrivarduoen produserte i r?ynda Jailhouse-innspelinga og utvikla eit tett samarbeid med Presley, som rekna dei som ?lukkebringarane? sine.

Leiber hugsa at han i starten ikkje syns at Presley ?var heilt autentisk. Han var ein kvit songar og standarden min var svart?. I f?lgje Stoller var duoen ?overraska over kor mykje kunnskap han hadde om svart musikk. Me forstod at han hadde ei merkverdig stemme og alt det, men me forstod ikkje at han kunne s? mykje blues. Me var ganske overraska d? me fann ut at han kunne like mykje om det som me kunne, og han visste meir enn oss om country og gospel.? Leiber hugsa innspelingsprosessen med Presley, ?Han var kjapp. Gav du han ein demo, s? kunne han den utan?t p? ti minutt.? Stoller hugsa at Presley ?vart passa p? av manageren og f?lgjet hans. ?

Presley gjorde tre korte turnear det ?ret, og fortsette ? skape hysteri i publikum. Ei avis i Detroit skreiv at ?problemet med ? g? og sj? Elvis Presley er at du kan ende opp med ? bli drepen.? Villanova-studentar kasta egg p? han i Philadelphia, og i Vancouver gjorde publikum oppr?r etter konserten var over, og ?ydela scenen. Frank Sinatra, som hadde f?tt ten?ringsjenter til ? besvime p? konsertane sine i 1940-?ra, ford?mde det nye musikkfenomenet. I ein magasinartikkel ford?mde han rock and roll som ?brutalt, stygt, forderva, vondskapsfullt...det fostrar nesten totalt negative og destruktive reaksjonar hos ungdomen. Det luktar falskt og uekte. Det vert hovudsakleg sungen, spelt og skriven av idiotar... Eg beklagar djupt dette pirringsmiddelet det luktar harskt av.? Presley vart spurt om eit svar og sa ?Eg beundrar mannen. Han har rett til ? sei det han ?nskjer ? sei. Han er ein stor suksess og god skodespelar, men eg syns ikkje han skulle ha sagt det der. Dette er ein trend, den same som han var ein del av fleire ?r sidan.?

Presley og Dolores Hart i King Creole, 1958.

Leiber og Stoller var igjen i studio for innspelinga av Elvis' Christmas Album. Mot slutten av innspelinga oppfordra Presley dei til ? skrive ein song der og d?, og dei laga ?Santa Claus Is Back In Town?, ein blues med mange veike vink. Juleplata vart nok eit album av Presley som gjekk til topps p? albumlista og vart etter kvart eit av dei bestseljande julemusikkalbuma gjennom tidene. Etter innspelinga slutta Moore og Black, som berre fekk mindre vekesl?ner og ikkje noko av dei massive inntektene til Presley. Dei vart henta attende med dagl?n eit par veker seinare, men det var klart at dei ikkje hadde vore ein del av den indre krinsen rundt Presley p? ei stund. Den 20. desember fekk Presley milit?rinnkallinga. Han fekk ei utsetjing for ? gjere ferdig det komande albumet, King Creole, som Paramount og produsenten Hal Wallis alt hadde investert 350 000 dollar i. Eit par veker inn p? ny?ret vart ?Don't?, ein annan Leiber- og Stoller-melodi, den tiande f?rsteplassen til Presley. Det hadde berre g?tt 21 m?nader sidan ?Heartbreak Hotel? vart den f?rste. Innspelinga av King Creole-albumet vart gjort i Hollywood i midten av januar. Leiber og Stoller skreiv tre songar og var igjen med p? innspelinga, men det var siste gongen dei arbeidde n?rt med Presley. Ei studioinnspeling den 1. februar var siste gongen Black spelte med Presley. Han d?ydde i 1965.

1958–60: Milit?rteneste og d?dsfallet til mora

Presley g?r inn i den amerikanske h?ren i Fort Chaffee i Arkansas, 24. mars 1958.

Den 24. mars gjekk Presley inn i den amerikanske h?ren som meinig ved Fort Chaffee, n?r Fort Smith i Arkansas. Dette var breitt dekka i media. Hundrevis av folk samla seg kring Presley d? han kom av bussen. Fotografane f?lgde han s? til fortet. Presley annonserte at han s?g fram til perioden i milit?ret, og sa at han ikkje ?nskte ? bli behandla annleis: ?H?ren kan gjere kva han vil med meg.?

Kort tid etter byrja Presley p? rekruttskulen i Fort Hood i Texas og fekk eit bes?k fr? Eddie Fadal, ein forretningsmann han hadde m?tt p? turné. I f?lgje Fadal sa Presley at han var overtydd om at karrieren var over. Men s?, under ein to veker lang perm tidleg i juni, spelte Presley inn fem songar i Nashville. Tidleg i august det ?ret fekk mora diagnosen hepatitt og vart raskt verre. Presley fekk perm for ? vitje ho og kom til Memphis 12. august. To dagar seinare d?ydde mora av hjartesvikt, berre 46 ?r gammal. Presley var knust. Han hadde eit s?rs n?rt band til mora, sj?lv etter han vart vaksen. Dei kunne snakke til kvarandre med babyspr?k og Presley hadde mange kallenamn p? ho.

Etter rekruttskulen kom Presley inn i 3. panserdivisjon i Friedberg i Tyskland den 1. oktober. Han vart introdusert for amfetamin av ein sersjant medan dei dreiv med man?vrar, og han vart ?praktisk talt evangelisk n?r han s?g fordelane? - ikkje berre for energien det gav, men for ?styrken? og vekttapet, og mange av venene hans i h?ren byrja ? ta stoffet. H?ren introduserte òg Presley for karate, som han studerte seri?st, og seinare nytta p? konsertane sine. Andre soldatar rundt Presley sa at han ?nskte ? bli sett som ein dugande, vanleg soldat, trass i kjendisstatusen, og for sjener?siteten sin. Han donerte l?na si i milit?ret til veldedige f?rem?l, kj?pte fjernsyn for basen og kj?pte eit ekstra sett med arbeidsuniformar for alle i troppen hans.

Medan han var i Friedberg m?tte Presley den 14 ?r gamle Priscilla Beaulieu. Dei gifta seg sju og eit halvt ?r seinare. I sj?lvbiografien sin sa Priscilla at trass i at han var uroa for at det kom til ? ?ydeleggje karrieren hans, overtydde Parker han om at han kom til ? f? mykje respekt hos folket om han tente landet sitt som vanleg soldat og ikkje i Special Services, der han framleis kunne ha fortsett med musikken og halde kontakten med publikummet. Media rapporterte om uroa Presley hadde for karrieren sin, men RCA-produsentane Steve Sholes og Freddy Bienstock i Hill and Range hadde n?ye f?rebudd den to ?r lange pausen. Dei hadde store mengder med innspelingar som ikkje var gjeven ut f?r, og dei fortsette ? gje ut suksessrike utgjevingar. Medan han var i milit?ret hadde Presely ti hitsinglar p? topp 40, inkludert ?Wear My Ring Around Your Neck?, bestseljaren ?Hard Headed Woman? og ?One Night? i 1958 og ?(Now and Then There's) A Fool Such as I? og f?rsteplassen ?A Big Hunk o' Love? i 1959. RCA gav òg ut fire samlealbum med eldre innspelingar i denne perioden, der Elvis' Golden Records (1958) vart den mest suksessrike og n?dde tredjeplassen p? albumlista.

1960–67: Filmar i fokus

Elvis Is Back

Presley kom attende til USA den 2. mars 1960 og var blitt sersjant d? han avslutta tenesta 5. mars. Toget som tok han fr? New Jersey til Tennessee vart kringsett overalt og Presley vart beden om ? syngje p? alle stoppa langs ruta for ? tekke fansen. Kvelden 20. mars gjekk han inn i Nashville-studioet til RCA for ? spele inn songar for eit nytt album, i lag med singelen ?Stuck on You?, som raskt vart gjeven ut og n?dde toppen av singellista. Ei ny innspeling i Nashville fann stad to veker seinare og resulterte i eit par av dei bestseljande singlane hans, balladane ?It's Now or Never? og ?Are You Lonesome Tonight??, i lag med resten av Elvis Is Back! Albumet inneheld fleire songar som Greil Marcus skildra som total ?Chicago blues-trussel, driven av Presley sin akustiske gitar, det glimrande gitarspelet til Scotty Moore, og demonisk saksofon av Boots Randolph. Synginga til Elvis var ikkje sexy, han var pornografisk.? Alt i alt mana plata fram ?visjonen om ein artist som kunne vere kva som helst?, i f?lgje musikkhistorikaren John Robertson: ?eit fl?rtande ten?ringsidol med eit hjarte av gull; ein valdsam, farleg elskar; ein r? bluessongar; ein sofistikert nattklubbsongar; ein hes rockar?.

Presley var attende p? fjernsyn den 12. mai som gjest p? The Frank Sinatra Timex Special—ironisk for begge, sidan Sinatra kort tid f?r hadde slakta rock and roll. Showet vart òg kalla Welcome Home Elvis, og vart filma seint i mars, den einaste framsyninga til Presley heile ?ret f?r eit publikum. Parker sikra uh?yrte 125 000 dollar i betaling for ?tte minuttar med synging. Sendinga trekte enormt mange sj?arar.

G.I. Blues, filmmusikken til den f?rste filmen til Presley sidan han kom heim, n?dde toppen av salslista i oktober. Det f?rste albumet hans med religi?s musikk, His Hand in Mine, kom to m?nader seinare. Det n?dde 13. plassen p? den amerikanske poplista og tredjeplassen i Storbritannia, s?rs h?gt for eit gospelalbum. I februar 1961 spelte Presley to konsertar i Memphis til inntekt for 24 lokale veldedige organisasjonar. Under ein pause i konserten presenterte RCA han med ein plakett som synte at han hadde selt 75 millionar plater verda over. Under ei 12 timar lang innspeling i Nashville i midten av mars spelte Presley inn nesten alle songane til det neste studioalbumet, Something for Everybody. John Robertson skreiv at musikken var eit d?me p? Nashville sound, den beherska, kosmopolitiske stilen som kom til ? definere countrymusikken i 1960-?ra. Det varsla om kva Presley kom til ? gjere dei neste fem ?ra. Albumet er stort sett ein ?behageleg, ufarleg pastisj av musikken som ein gong hadde vore f?deretten til til Elvis?. Det vart det sjette albumet hans som gjekk til topps p? salslista. Ein ny veldedig konsert for eit minnesmerke ved Pearl Harbor vart halden den 25. mars p? Hawaii. Det vart den siste konserten til Presley p? sju ?r.

Lost in Hollywood

Parker hadde p? denne tida pressa Presley inn i ein timeplan med mykje filmarbeid, hovudsakleg formelbaserte budsjettfilmar innan musikalsk komedie. Presley insisterte f?rst p? ? f? meir seri?se roller, men d? to av dei meir dramatiske filmane — Flaming Star (1960) og Wild in the Country (1961) — var mindre kommersielt suksessrike, snudde han p? dette. Blant dei 27 filmane han lagde i 1960-?ra var det f? unntak etter desse to. Filmane hans vart slakta av n?r sagt alle og kritikaren Andrew Caine avviste dei som ?eit panteon for d?rleg smak?. Likevel, selde dei alle godt. Hal Wallis, som produserte ni av dei, sa ?Ein Presley-film er den einaste sikre suksessen i Hollywood?.

Av filmane til Presley i 1960-?ra, laga han filmmusikkalbum til 15 av dei, og EP-ar med filmmusikk til fem andre. Dei mange filmane, opp til tre stykk i ?ret, gjekk ut over musikken hans. I f?lgje Jerry Leiber, var filmmusikkformelen alt kl?r f?r Presley drog i milit?ret: ?tre balladar, ein mellomrask song, ein livleg song og ein blues-boogie?. Etter kvart som ti?ret gjekk vart kvaliteten p? filmsongane ?progressivt verre?. Julie Parrish, som spelte i Paradise, Hawaiian Style (1966), sa at han hata mange av songane som vart vald ut for filmane hans. The Jordanaires-songaren Gordon Stoker skildra korleis Presley trekte seg unna studiomikrofonen: ?Songane var s? d?rlege at han f?lte han ikkje kunne syngje dei?. Dei fleste av filmane inneheldt ein song eller to fr? respekterte l?tskrivarar som Doc Pomus og Mort Shuman. Men i det store og heile vart songane i f?lgje biografen Jerry Hopkins ?skrivne av menn som verkeleg ikkje forstod Elvis eller rock and roll?. Utan omsyn til kvaliteten p? songane, er ein stort sett samde om at Presley generelt song dei bra, med innsats. Kritikaren Dave Marsh h?yrde det motsette: ?Presley pr?ver ikkje, og det er kanskje det smartaste med songar som 'No Room to Rumba in a Sports Car' og 'Rock-a-Hula Baby.'?

P? f?rste halvdel av ti?ret gjekk tre av filmmusikkalbuma til Presley til topps p? poplista, og eit par av dei mest popul?re songane hans kom fr? filmane hans, som ?Can't Help Falling in Love? (1961) og ?Return to Sender? (1962). (?Viva Las Vegas?, tittelsporet til filmen fr? 1964 var ein mindre hit som B-side og vart f?rst popul?re seinare). Men som det kunstnariske innhaldet, gjekk det nedover kommersielt. I l?pet av ein fem?rsperiode fr? 1964 til 1968 hadde Presley berre ein hit p? topp 10: ?Crying in the Chapel? (1965), ein gospelsong han hadde spelt inn i 1960. Utanom filmmusikkalbuma vart det mellom Pot Luck i juni 1962 og albumet med musikken til comebacksendinga p? fjernsyn i november 1968, berre gjeve ut eitt album med nye songar: gospelalbumet How Great Thou Art (1967). For dette albumet fekk han den f?rste Grammyprisen sin, for beste religi?se song. Som Marsh sa: ?Presley var utan tvil den beste kvite gospelsongaren p? si tid og den siste rock and roll-artisten som gjorde gospel til ein like viktig del av den musikalske personlegdomen sin som dei verdslege songane?.

Kort tid etter jula 1966, meir enn sju ?r etter dei m?ttes f?rste gongen, fridde Presley til Priscilla Beaulieu. Dei gifta seg 1. mai 1967 i ein kort seremoni i suiten sin p? Aladdin Hotel i Las Vegas. Fleire filmar og filmmusikkalbum f?lgde, og det var f?rst i oktober 1967, d? Clambake sette ny rekord for d?rleg platesal for eit Presley-album, at RCA-sjefane inns?g problemet. ?P? den tida var sj?lvsagt skaden alt skjedd?, sa historikarane Connie Kirchberg og Marc Hendrickx. ?Elvis vart sett p? som ein vits av seri?se musikkelskarar og ein person som h?yrte fortida til av alle utanom den mest lojale fansen.?

1968–73: Comeback

Elvis: '68 Comeback Special

Familien Presley med den nyf?dde Lisa Marie, februar 1968.

Det einaste barnet til Presley, Lisa Marie, vart f?dd 1. februar 1968, i ein periode der han var blitt s?rs misn?gd med karrieren sin. Av dei ?tte singlane Presley gav ut mellom januar 1967 og mai 1968, gjekk berre to av dei inn p? topp 40, og ingen av dei gjekk h?gare enn 28. plassen. Filmmusikkalbumet Speedway, n?dde berre 82. plassen p? Billboard-lista. Parker hadde alt ein plan om fokusere meir p? fjernsyn, der Presley ikkje hadde vore sidan Sinatra Timex-showet i 1960. Han fekk i stand ein avtale med NBC, som gjekk med p? ? finansiere og sende ein julespesial.

Spesialsendinga vart filma seint i juni i Burbank i California, og berre kalla Elvis vart det sendt den 3. desember 1968. Seinare har det f?tt namnet The '68 Comeback Special, og bestod av ein utf?rleg studioproduksjon i tillegg til songar framf?rt med eit band f?re eit lite publikum, den f?rste konserten til Presley sidan 1961. For konsertframsyninga var Presley kledd i svart skinn, og song og spelte gitar i ein uhemma stil som minna om dei tidlege rock and roll-dagane. Bill Belew, som designa desse kleda, gav dei ein napoleonsk, st?ande krage (Presley gjekk ofte med h?ge kragar fordi han meinte halsen hans s?g for lang ut), eit design som seinare vart eit stort varemerke for Presley. Regiss?ren og medprodusenten Steve Binder hadde arbeidd hardt for ? roe ned den nerv?se songaren og produserte eit show som var langt fr? den timen med julesongar som Parker opphavleg hadde planlagt. Showet vart det mest sette programmet for NBC det ?ret med 42% av alle amerikanske sj?arar. Jon Landau i magasinet Eye sa ?Det er noko magisk ? sj? ein mann som har mista seg sj?lv finne vegen heim att. Han song med ei kraft folk ikkje lenger ventar fr? rock and roll-songarar. Han r?rte kroppen med ein mangel p? pretensjon og innsats som m? ha gjort Jim Morrison gr?n av misunning.? Dave Marsh sa ?ei framsyning med kjenslemessig stordom og historisk gjenklang.?

I januar 1969 n?dde singelen ?If I Can Dream?, skriven for fjernsynssendinga, 12. plassen. Albumet fr? sendinga n?dde topp 10. I f?lgje venen Jerry Schilling minna sendinga Presley p? det ?han ikkje hadde klart ? gjere p? fleire ?r, ? velje folket; ? velje songane sine sj?lv og ikkje bli fortalt kva som skulle vere med i ein film. Han var fri fr? fengselet.? Binder sa om reaksjonen til Presley ?Eg spelte Elvis fjernsynsprogrammet og han sa til meg 'Steve, det er det beste eg nokon gong har gjort i livet. Eg gjev deg ordet mitt p? at aldri skal syngje ein song igjen eg ikkje trur p?.?

From Elvis In Memphis og The International

Inspirert av opplevinga med fjernsynssendinga, drog Presley i American Sound Studio, og spelte inn det som vart From Elvis in Memphis. Albumet kom ut i juni 1969 og var det f?rste albumet hans utan filmmusikk og med verdsleg songar p? ?tte ?r. Som skildra av Dave Marsh var det ?eit meisterverk der Presley raskt fangar opp poptrendane som verka ? ha passert han under film?ra. Han syng country, soul og rock med stor overtyding, ein makelaus bragd?.

Presley ?nskte ? spele fleire konsertar. Etter suksessen med The Comeback Special fekk han tilbod fr? verda over. London Palladium tilbaud Parker 28 000 dollar for ei veke med konsertar. Han svarte, ?Det er fint for meg, men kor mykje har du tenkt ? tilby Elvis?? I mai opna det heilt nye International Hotel i Las Vegas med det st?rste konsertlokalet i byen, og annonserte at dei hadde hyrt inn Presley for 57 konsertar over fire veker fr? og med 31. juli. Moore, Fontana og The Jordanaires avslo og var redde for ? miste det lukrative studioarbeidet dei hadde i Nashville. Presley sette saman eit nytt band fr? ?vste hylle, leia av gitaristen James Burton og med to gospelgrupper, The Imperials og The Sweet Inspirations. Likevel var han nerv?s. Den einaste konserten han tidlegare hadde spelt i Las Vegas, i 1956, hadde g?tt s?rs d?rleg, og han hadde verken gl?ymt eller tilgjeve den fiaskoen. For ? sj? gjennom korleis han kunne f?rebu seg for konsertane, vitja Presley hotell og klubbar i Las Vegas, der han p? Flamingo m?tte Tom Jones, som hadde ein aggressiv stil som minna om han sj?lv i 1950-?ra. Dei to vart vener. Presley studerte alt karate p? den tida og rekrutterte Bill Belew til ? designe forskjellige gis-kostyme for han. Desse body-kleda vart ?sceneuniformane? hans i seinare ?r. Parker, som ?nskte ? gjere tilbakekomsten til Presley den st?rste showbiz-hendinga det ?ret, styrte ein stor marknadsf?ringskampanje. Hotelleigaren Kirk Kerkorian sende sitt eige fly til New York for ? fly inn rockejournalistar for debutkonserten.

Presley gjekk p? scenen utan introduksjon. Dei 2200 menneska i publikum, mellom andre mange kjendisar, gav han st?ande applaus f?r han hadde sunge ein tone og igjen etter konserten var over. Ein tredje kom etter ekstranummeret, ?Can't Help Falling in Love? (ein song som var avslutningsnummeret gjennom det meste av 1970-?ra). P? ein pressekonferanse etter konserten, d? ein ein journalist kalla han ?The King?, peika Presley mot Fats Domino, som var p? scenen. ?Nei?, sa Presley, ?han er den verkelege kongen av rock and roll.? Dagen etter f?rte forhandlingane til Parker med hotellet til ein fem?rskontrakt der Presley skulle spele kvar februar og august for ei ?rleg l?n p? ein million dollar. Newsweek skreiv ?Det er fleire utrulege ting ved Elvis, men det mest fantastiske er at han framleis er p? topp i ei verd der str?lande karrierar forsvinn som stjernskot.? Rolling Stone kalla Presley ?overnaturleg, hans eigen oppstode? I november kom den siste spelefilmen til Presley, Change of Habit. Dobbeltalbumet From Memphis To Vegas/From Vegas To Memphis kom ut same m?naden. Den f?rste plata bestod av konsertopptak fr? The International og den andre fleire opptak fr? American Sound-innspelinga. ?Suspicious Minds? n?dde toppen av listene og vart den f?rste f?rsteplassen til Presley p? sju ?r, og den siste.

Cassandra Peterson, seinare Elvira p? fjernsyn, m?tte Presley i denne tida i Las Vegas, der ho arbeidde som ei showgirl. Ho hugsa m?tet deira, ?Han var s? mot dop d? eg m?tte han. Eg nemnde for han at eg r?ykte marihuana, og han var rett og slett rysta. Han sa, 'Aldri gjer det igjen'.? Presley var ikkje berre kraftig i mot fritidsdop, han drakk òg sjeldan alkohol. Fleire av familiemedlemmane hans hadde vore alkoholikarar, og det var noko han pr?vde ? unng?.

Tilbake p? turné og m?te med Nixon

Presley drog attende til The International tidleg i 1970 for den f?rste av dei to periodane hans der det ?ret, og spelte to show kvar kveld. Innspelingar fr? desse showa vart gjevne ut som On Stage. Seint i februar spelte Presley seks konsertar i Houston Astrodome for eit rekordstort publikum. I april kom singelen ?The Wonder of You? som gjekk til topps i Storbritannia og n?dde toppen av adult contemporarylista i USA. MGM filma ?vinga og konserten ved The International i august for dokumentarfilmen Elvis: That's the Way It Is. Presley spelte no i heildekkande drakt, som vart varemerket hans for resten av konsertkarrieren. P? denne tida vart han truga med drap om det ikkje vart betalt 50 000 dollar. Presley hadde blitt utsett for mange trugslar sidan 1950-?ra, ofte utan at han visste om det. FBI tok trugselen alvorleg og tryggleiken vart auka for dei neste to konsertane. Presley gjekk p? scenen med ein Derringer i h?gre st?velen og ein .45-pistol i beltet, men ingenting skjedde under konserten.

Albumet That's the Way It Is kom ut samstundes med dokumentaren og inneheld b?de studio- og konsertopptak, og markerte eit stilskifte. Som musikkhistorikaren John Robertson skreiv ?Autoriteten i synginga til Presley var med ? skjule at albumet var eit langt steg unna den amerikanske roots-inspirasjonen fr? Memphis-innspelingane mot ein meir moderat MOR-stil. Country var blitt lite viktig, og soul og R&B forlet Memphis, og det som var att var ein s?rs eksklusiv, sv?rt rein, kvit pop - perfekt for publikummet i Las Vegas, men definitivt eit steg ned for Elvis.? Etter International-konsertane hans var over den 7. september, la Presley ut p? ein vekeslang turné i S?r-USA, den f?rste sidan 1958. Ein ny vekeslang turné p? Vestkysten f?lgde i november.

Presley m?tte den amerikanske presidenten Richard Nixon i Det kvite huet den 21. desember 1970.

Den 21. desember 1970 fekk Presley i stand eit m?te med presidenten Richard Nixon i Det kvite huset, der han uttrykkte patriotisme og forakta for hippiar, den aukande dopkulturen, og motkultur generelt. Han spurte Nixon om eit Bureau of Narcotics and Dangerous Drugs-emblem, sidan han hadde byrja ? samle liknande lekamar og for ? syne at han st?tta kampen mot dop. Nixon, som tilsynelatande fann m?tet pinleg, uttrykte at han trudde Presley kunne sende positive meldingar til ungdomen og at det var derfor viktig at han ?heldt truverde sitt?. Presley sa til Nixon at The Beatles, som hadde songar han ofte framf?rte p? denne tida, var eit d?me p? det han s?g p? som ein trend innan anti-amerikanisme og dopmisbruk i popkulturen.. (Presley og venene hans hadde hatt eit langt m?te med The Beatles fem ?r tidlegare.) D? Paul McCartney seinare h?yrte om m?tet sa han at han ?f?lte seg litt svika? og sa: ?Den store vitsen er at me tok [ulovlege] dop i lag og sj? kva som skjedde med han?, ein referanse til d?dsfallet til Presley som kom av misbruk av reseptpliktig medisin.

U.S. Junior Chamber of Commerce kalla Presley ein av dei ?rlege ?ti einest?ande unge mennene i nasjonen? den 16. januar 1971. Ikkje lenge etter vart ein del av Highway 51 South i Memphis, der Graceland ligg, kalla ?Elvis Presley Boulevard?. Same ?ret vart Presley den f?rste rock and roll-songaren som fekk Lifetime Achievement Award (d? kalla Bing Crosby Award) av National Academy of Recording Arts and Sciences, Grammyprisorganisasjonen. Tre nye studioalbum kom ut i 1971, like mange som hadde kome ut dei f?rre ?tte ?ra. Kritikarane likte best Elvis Country, eit konseptalbum som fokuserte p? countrystandarar. Det bestseljande albumet var Elvis Sings the Wonderful World of Christmas, ?den mest sanne meldinga nokon gong? i f?lgje Greil Marcus. ?Midt mellom ti smerteleg fornemme julesongar, alle sungen med hjartelaus ?rlegdom og audmjukskap, finn ein Elvis som skj?rtejeger gjennom seks flammande minuttar av 'Merry Christmas Baby', ein ufin, gammal Charles Brown-blues.? I f?lgje Guralnick, var ?det einaste verkelege h?gdepunktet? fr? 1971-innspelingane ?I Will Be True?, ?It's Still Here? og ?I'll Take You Home Again, Kathleen?, ein trio av songar som Presley spelte inn i eit sjeldan solosett, der han sat aleine ved pianoet etter at alle andre hadde g?tt heim: ?Lengtande, vemodig, einsam, sakn - alt vart kommunisert med ein naken mangel p? utsmykking som Elvis verka ? ha vanskar med ? syne i den formelle innspelingsprosessen.?

Ekteskapsproblem og Aloha from Hawaii

MGM filma Presley igjen i april 1972, denne gongen for Elvis on Tour, som vann Golden Globe for beste dokumentarfilm det ?ret. Gospelalbumet hans He Touched Me kom ut den m?naden og gav han ein ny Grammypris for beste inspirerande album. Han la s? ut p? ein turné p? 14 konsertar, mellom anna fire utselde konsertar p? rad i Madison Square Garden i New York, noko som d? var uh?yrt. Konserten den 10. juli vart spelt inn og gjeve ut p? plate ei veke seinare. Elvis: As Recorded at Madison Square Garden vart eit av dei bestseljande albuma til Presley. Etter turneen kom singelen ?Burning Love? og vart den siste singelen hans som n?dde topp 10 p? poplista i USA. ?Den mest spanande singelen til Elvis sidan 'All Shook Up'?, skreiv kritikaren Robert Christgau. ?Kven elles kan f? 'It's coming closer, the flames are now licking my body' til ? h?yrast ut som eit stemnem?te med bandet til James Brown??

Presley og kona hadde samstundes blitt fjernare fr? kvarandre, og budde sjeldan i lag. I 1971 hadde han eit forhold til Joyce Bova og, utan at han visste om det, hadde ho blitt gravid og teke abort. Han f?reslo ofte at ho kunne flytte inn i Graceland og sa at han truleg kom til ? forlate Priscilla. Dei vart separarerte 23. februar 1972 etter at Priscilla avsl?rte forholdet sitt til Mike Stone, ein karateinstrukt?r Presley hadde tilr?dd henne. Priscilla sa at do ho fortalte han dette skal Presley ha ?teke tak i ho og tvunge ho i senga og sagt 'Slik elskar ein ekte mann med kvinna si'.? Fem m?nader seinare flytta den nye kj?rasten til Presley, Linda Thompson, ein l?tskrivar og tidlegare venleiksdronning i Memphis, inn i lag med han. Presley og kona s?kte om skilsmisse 18. august. I f?lgje Joe Moscheo i The Imperials var skilsmissen til Presley ?eit slag han aldri kom seg fr??.

I januar 1973 spelte Presley to konsertar til inntekt for Kui Lee Cancer Fund i samband med ei banebrytande TV-sending, Aloha from Hawaii. Den f?rste konserten fungerte som ei ?ving og reserve om det skulle bli tekniske problem under livesendinga to dagar seinare. Konserten skulle p? lufta 14. januar og Aloha from Hawaii var den f?rste globale livesendinga via satellitt, og n?dde millionar av sj?arar live og med forseinking. Kostymet til Presley vart det mest gjenkjennelege d?met p? dei prangande kostyma hans, som han er blitt s? kjend for. Bobbie Ann Mason sa ?P? slutten av showet, d? han spreier ut den amerikanske ?rnekappa, med fullt utstrekte ?rnevenger p? baksida, vart han ein gudeliknande person.? Konserten kom ut p? eit dobbeltalbum i februar og gjekk til topps p? salslista. Det selde etterkvart over fem millionar eksemplar i USA. Det vart det siste albumet til Presley som n?dde toppen av poplista medan han levde.

Under eit midnattshow same m?naden storma fire menn p? scenen i eit tilsynelatande ?tak. Vaktene sprang til for ? hjelpe Presley, og karateinstinkta til songaren tok over d? han kasta ein av mennene av scenen p? eiga hand. Etter konserten vart han besett av tanken p? at mennene hadde blitt sendt av Mike Stone for ? drepe han. Sj?lv om det viste seg at dei berre var ekstra ivrig fans, var han rasande ?Det er for mykje smerte i meg... Stone m? d?.? Utbrota hans fortsette med ein s?nn intensitet at legen hans ikkje klarte ? roe han og skreiv ut store dosar med medisin. Etter to dagar med raseri f?lte venen og livvakta Red West seg n?ydd til ? f? ein pris p? ein drapskontrakt og vart letta d? Presley sa ?Faen heller, berre la det ligge for no. Det er kanskje ? g? litt langt.?

1973–77: Verre helse og d?d

Helseproblem og siste studioinnspelingar

Skilsmissa til Presley tredde i kraft 9. oktober 1973. Han vart no meir og meir uvel. To gonger det ?ret tok han overdose p? sovemiddel og l?g tre dagar i koma p? hotellet sitt etter den f?rste hendinga. Mot slutten av 1973 vart han lagt inn p? sjukehus i delvis koma p? grunn av Demerol-misbruk. I f?lgje legen hans, dr. George C. Nichopoulos ?f?lte Presley at sidan han fekk medisinar fr? ein lege, s? var han ikkje ein dopmisbrukar?. Etter comebacket hadde han heldt fleire konsertar for kvart ?r som gjekk. I 1973 heldt han 168 konsertar, det travlaste ?ret hans til d?. Trass i d?rlegare helse, spelte han enno fleire konsertar i 1974.

Presley fekk raskt d?rlegare helse i september. Klaverspelaren Tony Brown hugsa d? songaren kom til ein konsert ved University of Maryland: ?Han fall ut av limousinen, ned p? knea. Folk hoppa til, og han skubba dei bort og sa 'Ikkje hjelp meg'. Han gjekk p? scenen og heldt fast i mikrofonen i tretti minutt som om det var ein stolpe. Alle s?g p? kvarandre og tenkte 'kjem denne turneen til ? bli noko av?'? Gitaristen John Wilkinson sa ?Han var heilt t?mt. Han var utydeleg. Han var s? ?ydelagd. Det var tydeleg at han var neddopa. Det var opplagt at det var noko gale med kroppen hans. Det var s? gale at ein berre s? vidt kunne forst? kva han song. Eg hugsar eg gret. Han kom seg berre s? vidt gjennom introduksjonane.? Wilkinson sa at fleire konsertar seinare, i Detroit, ?Eg s?g p? han i garderoben, slengt over ein stor, klarte ikkje ? r?re seg. S? eg tenkte ofte 'Sjef, kvifor avsluttar du ikkje berre denne turneen og tar eit ?r fri?' Eg nemnte noko forsiktig ein gong og han klappa meg p? ryggen og sa 'Det kjem til ? g? bra. Ikkje tenk p? det'.? Presley fortsette ? spele utselde konsertar.

Den 13. juli 1976 sparka Vernon Presley, som hadde vore djupt involvert i pengesakene til sonen, ?Memphis-mafia?-livvaktene Red West (venen til Presley sidan 1950-?ra), Sonny West, og David Hebler, og sa at dei m?tte ?kutte ned p? utgiftene?. Presley var i Palm Springs p? den tida, og somme har indikert at songaren var for feig til ? sei opp dei tre livvaktene sj?lv. Ein annan i krinsen rundt Presley, John O'Grady, hevda at livvaktene vart droppa fordi dei var for r?ffe med fansen og at dette skapte for mange s?ksm?l. Stebroren til Presley, David Stanley, har hevda at livvaktene fekk sparken fordi dei talte for fritt om dopmisbruket til Presley.

RCA, som hadde nytt godt av musikken til Presley i over eit ti?r, vart engsteleg over at Presley brukte mindre tid i studio. Etter at innspelinga i desember 1973 hadde produsert 18 songar, nesten nok til to album, hadde han ikkje vore i studio i 1974. Parker selde RCA ei ny konsertplate, Elvis Recorded Live on Stage in Memphis. Denne vart spelt inn 20. mars og inneheld ein versjon av ?How Great Thou Art? som vann Presley den tredje og siste Grammyprisen sin. (alle tre var for gospelinnspelingane). Presley gjekk i studio i Hollywood i mars 1975, men Parker klarte ikkje ? f? i stand fleire studioinnspelingar p? slutten av ?ret. I 1976 sendte RCA eit mobilt studio til Graceland for ei mogeleg innspeling heime hos Presley. Sj?lv i denne komfortable omgjevnaden var innspelinga no ein kamp for han.

I studioinnspelingar mellom juli 1974 og oktober 1976, spelte Presley i r?ynda inn heile innhaldet til seks album. Sj?lv om han ikkje lenger dominerte poplistene, gjekk fem av desse albuma inn p? topp fem p? countrylista, og tre gjekk heilt til topps: Promised Land (1975), From Elvis Presley Boulevard, Memphis, Tennessee (1976) og Moody Blue (1977). Det same skjedde med singlane hans og det var ingen store pophittar, men Presley gjorde det godt i country- og adult contemporary-verda. ?tte studiosinglar fr? denne perioden som kom ut medan han levde, n?dde topp 10 p? ei eller begge av desse listene, fire berre i 1974. ?My Boy? gjekk til topps p? adult contemporary-lista i 1975 og ?Moody Blue? toppa countrylista og n?dde andreplassen p? adult contemporary-lista i 1976. Den kanskje mest kritikarroste innspelinga hans i desse ?ra var det Greil Marcus skildra som hans ?apokalyptiske ?tak? p? soul-klassikaren ?Hurt?. ?Om han kjende seg slik han h?yrdest ut?, skreiv Dave Marsh om framf?ringa til Presley, ?er det ikkje det at han hadde eitt ?r igjen ? leve som er utruleg, men at han klarte ? overleve s? lenge?.

Det siste ?ret og d?dsfallet

Presley og Linda Thompson gjekk fr? kvarandre i november 1976, og han fekk eg ein ny kj?raste, Ginger Alden. Han fridde til Alden og gav ho ein trulovingsring to m?nader seinare, men fleire av venene hans hevda at han aldri hadde seri?se planar om ? gifte seg p? ny. Journalisten Tony Scherman skreiv at tidleg i 1977 ?hadde Presley blitt ein grotesk karikatur av den slanke, energiske og tidlegare utg?va av seg sj?lv. Han var kraftig overvektig og neddopa av medisinane han tok kvar dag, og klarte s? vidt ? kome seg gjennom korte konsertar?. I Alexandria i Louisiana var songaren p? scenen i mindre enn ein time og ?var umogeleg ? forst??. Presley klarte ikkje ? kome p? scenen i Baton Rouge. Han kom seg ikkje ut av hotellsenga og resten av turneen vart avlyst. Trass i at helsa stadig vart verre klarte han ? gjennomf?re dei fleste av dei planlagde konsertane. I Rapid City ?var han s? nerv?s p? scenen at han nesten ikkje klarte ? snakke? i f?lgje Presley-historikaren Samuel Roy, og klarte ikkje ? ?r?re noko s?rleg p? seg?. Guralnick fortalte at fansen ?byrja ? uttrykke vonbrotet sitt stadig oftare, men det verka ? g? rett forbi Elvis og verda hans verka no ? dreie seg om rommet hans og spiritualisme-b?kene sine.? Eit syskenbarn, Billy Smith, hugsa korleis Presley sat p? rommet og snakka i timevis, og fortalte stundom opp att dei beste Monty Python-sketsjane han hadde sett og tidlegare opplevingar, men oftare snakka han om paranoide besettingar som minna Smith om Howard Hughes. ?Way Down?, den siste singelen Presley gav ut medan han levde, kom ut 6. juni. P? den neste turneen filma CBS to konsertar for eit fjernsynsprogram, Elvis in Concert, som skulle sendast i oktober. P? den f?rste av desse, i Omaha den 19. juni, var r?ysta til Presley i f?lgje Guralnick ?nesten ikkje mogeleg ? kjenne att, eit lite, barneliknande instrument der han snakka meir enn han song, og stundom var det ikkje mogeleg ? h?yre melodien. Han klarte verken ? artikulere eller projisere.? Han gjorde det betre den andre konserten, to dagar seinare i Rapid City: ?Han s?g betre ut, verka ? ha g?tt ned litt i vekt, og h?yrdest betre ut òg?, men framsyninga var framleis ?eit andlet ramma inn av eit bl?svart h?r med sveitteperler som rann ned bleike, oppbl?ste kinn.? Den siste konserten hans vart halden i Indianapolis i Market Square Arena den 26. juni.

Gravsteinen til Presley i Graceland.

Boka Elvis: What Happened?, som vart skriven av dei tre livvaktene som fekk sparken ?ret f?r, kom ut 1. august. Det var f?rste gongen det kom detaljar om dei mange ?ra med Presley sitt dopmisbruk. Han var s?rs oppskaka av boka og pr?vde ? f? ho stoppa ved tilby pengar til forleggjarane. P? denne tida hadde han fleire helseproblem: gr?n st?r, h?gt blodtrykk, leverskade og forst?rra tarm, alle forsterka - og mogeleg skapt - av dopmisbruket. Genanalysar av ein h?rpr?ve i 2014 fann bevis for genetiske variantar som kunne ha skapt desse problem og var utsett for hjarteproblem.

Presley skulle fly fr? Memphis kvelden 16. august 1977 for ein ny turné. Den ettermiddagen fann Ginger Alden han medvitslaus p? baderomsgolvet. Ein klarte ikkje ? f? liv i han og han vart offisielt erkl?rt d?d kl. 1530 p? Baptist Memorial Hospital.

President Jimmy Carter gav ut ei melding som sa at Presley ?har permanent endra amerikansk popkultur?. Tusenvis av menneske samla seg utafor Graceland for ? sj? den opne kista. Eit av syskenbarna til Presley, Billy Mann, tok i mot 18 000 dollar for ? ta skjulte fotografi av liket. Biletet hamna p? framsida av National Enquirer og vart det bestseljande nummeret deira nokon gong. Alden fekk ein avtale verdt 105 000 dollar med Enquirer for historia si, men godtok mindre enn dette d? ho braut eksklusivitetsavtalen. Presley etterlet ho ikkje noko i testamentet sitt.

Gravferda til Presley vart halde ved Graceland torsdag 18. august. Utafor portane k?yrde ein bil inn i menneskegruppa som stod der, og tok livet av to kvinner, medan ei tredje vart hardt skadd. Kring 80 000 menneske stod langs prosesjonsruta til Forest Hill Cemetery, der Presley vart gravlagd ved sidan av mora. I l?pet av f? dagar toppa ?Way Down? countrylista i USA og poplista i Storbritannia.

Etter eit fors?k p? ? stele liket til songaren seint i august, vart b?de leivningane til Presley og mora flytta til Meditation Garden ved Graceland den 2. oktober.

Etter han d?ydde var det mange som p?stod ? ha sett Presley, og det har lenge vore ein teori om at han forfalska d?dsfallet sitt. Fans har merka seg p?st?tte avvik i d?dsattesten, rapportar om ei voksdukke i kista og fleire soger om at Presley planla ei avleiing slik at han kunne trekkje seg attende i fred.

Etter 1977

Mellom 1977 og 1981 kom det ut seks posthume singlar av Presley som n?dde topp ti p? countrylista. Graceland vart opna for ?lmenta i 1982 og har over ein halv million vitjande kvart ?r, den nest mest vitja heimen i USA etter Det kvite huset. Det vart erkl?rt eit National Historic Landmark i 2006.

Presley har blitt innlemma i fem ?resgalleri: Rock and Roll Hall of Fame (1986), Country Music Hall of Fame (1998), Gospel Music Hall of Fame (2001), Rockabilly Hall of Fame (2007) og Memphis Music Hall of Fame (2012). I 1984 fekk han W.C. Handy Award fr? Blues Foundation og Academy of Country Music sin f?rste Golden Hat Award. I 1987 fekk han American Music Award sin ?respris.

Ein Junkie XL-remix av Presley sin ?A Little Less Conversation? (tilskriven ?Elvis Vs JXL?) vart nytta i ein reklamekampanje for Nike under VM i fotball i 2002. Han toppa salslistene i 20 land og var med p? samleplata til Presley med alle f?rsteplassane hans, ELV1S, som òg vart ein internasjonal suksess. I 2003 toppa ein remix av ?Rubberneckin'? fr? 1969 dei amerikanske salslistene, og det same gjorde 50-?rsjuileumsutg?va av ?That's All Right? ?ret etter. Sistnemnde vart òg ein hit i Storbritannia, der han n?dde tredjeplassen p? poplista.

I 2005 vart tre singlar gjeve ut p? ny, ?Jailhouse Rock?, ?One Night?/?I Got Stung? og ?It's Now or Never?, og alle gjekk til topps i Storbritannia. I alt vart 17 Presley singlar gjeve ut p? nytt det ?ret og alle n?dde topp fem i Storbritannia. For femte ?ret p? rad k?ra Forbes Presley til den mest innbringande, avd?de kjendisen, med ei samla inntekt p? 45 millionar dollar. Han hamna p? andreplassen p? denne lista i 2006, men var attende p? toppen dei to neste ?ra, og p? fjerdeplassen i 2009. ?ret etter vart han plassert p? andreplassen og hadde det mest innbringande ?ret nokon gong med 60 millionar dollar. Dette kom mellom anna av feiringa av det som hadde vore 75-?rsdagen hans og lanseringa av Cirque du Soleil-showet Viva Elvis i Las Vegas. I november 2010 kom Viva Elvis: The Album ut der stemma hans vart nytta p? nyinnspelte instrumentalspor.

Presley har rekorden for flest songar p? topp 40 og topp 100 p? Billboard-lista. Statistikaren Joel Whitburn har kalkulert talet 104 p? topp 40 og 151 p? topp 100; medan Presley-historikaren Adam Victor gjev h?vesvis 114 og 138. Variasjonen i talet kjem av korleis ein analyserer dei doble singlane ?Hound Dog/Don't Be Cruel? og ?Don't/I Beg of You?, som kom ut f?r Billboard byrja ? telje doble singlar som ein enkel singel p? topp 100-lista. I f?lgje analysane til Whitburn deler Presley og Madonna rekorden for flest topp 10-hittar med 38; men Billboard oppgjev sj?lv at han ligg p? andreplassen med 36. Whitburn og Billboard er samde om at The Beatles har rekorden for flest nummer-ein-hittar med 20, og at Mariah Carey er p? andreplassen med 18. Whitburn har òg 18 nummer-ein-singlar for Presley og dermed delt andreplass; Billboard har han p? tredjeplassen med 17. Presley har rekorden for akkumulerte veker p? f?rsteplassen, i alt 80, i f?lgje Whitburn og Rock and Roll Hall of Fame; medan Billboard har han likt med Carey p? 79. Han har rekorden for flest nummer-ein-hittar i Storbritannia med 21, og topp 10-hittar med 76. I Noreg hadde Presley ti singlar p? toppen av VG-lista og eitt album, From Elvis In Memphis, medan Moody Blue er det albumet som l?g lengst p? lista med 36 veker. I alt hadde Presley 35 l?tar og 27 album inne p? VG-lista.?Elvis Presley?. vg.no. Henta 27. september 2016. 

Etterm?le

D? Presley vart nasjonal kjendis i 1956 omforma han popmusikken og hadde ein enorm effekt p? det st?rre omfanget til popkulturen. Som katalysator for den kulturelle revolusjonen som kom med rock and roll, var han ikkje berre sentral i ? definere det som ein musikksjanger, men i ? gjere det til ein pr?vestein for ungdomskulturen og oppr?rsk haldning. Det rasemessige blanda, kulturelle opphavet hans - ofte stadfesta av Presley sj?lv - gjorde rock and roll til sentralt i ? f? den amerikanske kulturen til ? akseptere og verdsetje svart kultur. Om dette sa Little Richard om Presley ?han var ein integrator. Elvis var ei velsigning. Dei let ikkje svart musikk g? gjennom. Han opna d?ra for svart musikk.? Al Green var samd: ?Han smelta isen for oss alle.? Presidenten Jimmy Carter skreiv om etterm?let hans i 1977: ?Musikken og personlegdomen hans, som blanda kvit country og svart rhythm and blues, endra permanent den amerikanske popkulturen. Han hadde enormt mange tilhengjarar, og var eit symbol for folk verda over p? vitaliteten, oppr?rskheita og den gode stemninga i landet hans.? Presley synte òg kor viktig massekommunikasjon var for kjendisar. 21 ?r gammal, mindre enn eitt ?r etter han f?rst var ? sj? p? amerikansk fjernsyn, var han ein av dei mest kjende personane i verda.

Presley si stjerne p? Hollywood Walk of Fame ved 6777 Hollywood Blvd.

Namnet, biletet av og stemma til Presley er lett gjenkjenneleg verda over. Han har inspirert ei rekkje Elvis-imitatorar. I unders?kingar og rundsp?rringar vert han rekna som ein av dei viktigaste popartistane og viktigaste amerikanarane. ?Elvis Presley er den st?rste kulturkrafta p? 1900-talet?, sa komponisten og dirigenten Leonard Bernstein. ?Han introduserte rytmen til alt og han endra alt - musikk, spr?k, klede. Det var ein fullstendig ny samfunnsrevolusjon og 60-talet kom fr? dette.? Bob Dylan skildra kjensla d? han f?rste gongen h?yrte Presley som ?? bryte ut av eit fengsel?.

Diskografi

Det har kome enormt mange utgjevingar med Presley. I alt er det gjeve ut mellom 665 og 711 plater. Karrieren hans byrja og var mest suksessrik i perioden d? singlar var det viktigaste mediet for popmusikk. N?r det gjeld albuma hans er det ofte ukl?re linjer mellom ?offisielle? studioalbum og andre albumformer. Gjennom det meste av 1960-?ra gav han stort sett ut filmmusikk. I 1970-?ra var dei mestseljande albuma hans ofte konsertalbum. Lista under tar berre med album og singlar som n?dde toppen av listene i USA.

Nummer-ein-album

?r	Album	Type	Plassering
			US	US Country	UK
1956	Elvis Presley	studio	1	n.a.	1
	Elvis	studio	1	n.a.	3
1957	Loving You	sound./studio	1	n.a.	1
	Elvis' Christmas Album	studio	1	n.a.	2
1960	Elvis Is Back!	studio	2	n.a.	1
	G.I. Blues	filmmusikk	1	n.a.	1
1961	Something for Everybody	studio	1	n.a.	2
	Blue Hawaii	filmmusikk	1	n.a.	1
1962	Pot Luck	studio	4	n.a.	1
1964	Roustabout	filmmusikk	1	—	12
1969	From Elvis in Memphis	studio	13	2	1
1973	Aloha from Hawaii Via Satellite	live	1	1	11
1974	Elvis: A Legendary Performer Volume 1	samlealbum	43	1	20
1975	Promised Land	studio	47	1	21
1976	From Elvis Presley Boulevard, Memphis, Tennessee	studio	41	1	29
1977	Elvis' 40 Greatest	samlealbum	—	—	1
	Moody Blue	studio/live	3	1	3
	Elvis in Concert	live	5	1	13
2002	ELV1S: 30 No. 1 Hits	samlealbum	1	1	1
2007	Elvis the King	samlealbum	—	—	1
2015	If I Can Dream	samlealbum	21	—	1

Nummer-ein-singlar

?r	Singel	Plassering
		US	US Country	UK
1956	?I Forgot to Remember to Forget? (nyutgjeving)	—	1	—
	?Heartbreak Hotel?	1	1	2
	?I Want You, I Need You, I Love You?	1	1	14
	?Don't Be Cruel?	1	1	2
	?Hound Dog?	1	1	2
	?Love Me Tender?	1	3	11
1957	?Too Much?	1	3	6
	?All Shook Up?	1	1	1
	?(Let Me Be Your) Teddy Bear?	1	1	3
	?Jailhouse Rock?	1	1	1
1958	?Don't?	1	2	2
	?Hard Headed Woman?	1	2	2
1959	?One Night?/?I Got Stung?	4/8	24/—	1
	?A Fool Such as I?/?I Need Your Love Tonight?	2/4	—	1
	?A Big Hunk o' Love?	1	—	4
1960	?Stuck on You?	1	27	3
	?It's Now or Never?	1	—	1
	?Are You Lonesome Tonight??	1	22	1
1961	?Wooden Heart?	—	—	1
	?Surrender?	1	—	1
	?(Marie's the Name) His Latest Flame?/?Little Sister?	4/5	—	1
1962	?Can't Help Falling in Love?/?Rock-A-Hula Baby?	2/23	—	1
	?Good Luck Charm?	1	—	1
	?She's Not You?	5	—	1
	?Return to Sender?	2	—	1
1963	?(You're The) Devil in Disguise?	3	—	1
1965	?Crying in the Chapel?	3	—	1
1969	?Suspicious Minds?	1	—	2
1970	?The Wonder of You?	9	37	1
1977	?Moody Blue?	31	1	6
	?Way Down?	18	1	1
1981	?Guitar Man? (remix)	28	1	43
2002	?A Little Less Conversation? (JXL remix)	50	—	1
2005	?Jailhouse Rock? (nyutgjeving)	—	—	1
	?One Night?/?I Got Stung? (nyutgjeving)	—	—	1
	?It's Now or Never? (nyutgjeving)	—	—	1

Filmar

Love Me Tender (1956) Loving You (1957) Jailhouse Rock (1957) King Creole (1958) G.I. Blues (1960) Flaming Star (1960) Wild in the Country (1961) Blue Hawaii (1961) Follow That Dream (1962) Kid Galahad (1962) Girls! Girls! Girls! (1962)

It Happened at the World's Fair (1963) Fun in Acapulco (1963) Kissin' Cousins (1964) Viva Las Vegas (1964) Roustabout (1964) Girl Happy (1965) Tickle Me (1965) Harum Scarum (1965) Frankie and Johnny (1966) Paradise, Hawaiian Style (1966) Spinout (1966)

Easy Come, Easy Go (1967) Double Trouble (1967) Clambake (1967) Stay Away, Joe (1968) Speedway (1968) Live a Little, Love a Little (1968) Charro! (1969) The Trouble with Girls (1969) Change of Habit (1969) Elvis: That's the Way It Is (1970) Elvis on Tour (1972)

TV-program

• Elvis (1968)
• Elvis: Aloha from Hawaii via Satellite (1973)
• Elvis in Concert (1977)

Kjelder

• Denne artikkelen bygger p? ?Elvis Presley? fr? Wikipedia p? engelsk, den 25. september 2016.
• Adelman, Kim. The Girls' Guide to Elvis: The Clothes, the Hair, the Women, and More! Random House; 2002. ISBN 0-7679-1188-1.
• Allen, Steve. Hi-Ho, Steverino!: My Adventures in the Wonderful Wacky World of TV. Thorndike Press; 1992. ISBN 1-56054-521-6.
• Arnett, Jeffrey Jensen. Adolescence and Emerging Adulthood: A Cultural Approach. 3rd ed. Pearson Prentice Hall; 2006. ISBN 0-13-195071-1.
• Ashley, Martin. How High Should Boys Sing? Ashgate; 2009. ISBN 978-0-7546-6475-8.
• The Top 100. The Atlantic Monthly. December 2006 [Retrieved December 29, 2009].
• Austen, Jake. TV-A-Go-Go: Rock on TV from American Bandstand to American Idol. Chicago Review Press; 2005. ISBN 1-55652-572-9.
• Baden, Michael M.; Hennessee, Judith Adler. Unnatural Death: Confessions of a Medical Examiner. Ballantine; 1990. ISBN 0-8041-0599-5.
• Baillie, Russell. New Zealand Herald. Album Review: Elvis Presley Viva Elvis The Album; November 6, 2010 [Retrieved November 9, 2010].
• The Beatles. The Beatles Anthology. Chronicle Books; 2000. ISBN 0-8118-2684-8.
• Bertrand, Michael T.. Race, Rock, and Elvis. University of Illinois Press; 2000. ISBN 978-0-252-02586-0.
• Billboard. Madonna Leads Busy Billboard 200 With 7th No. 1; May 7, 2008 [Retrieved February 6, 2011].
• Bloom, Nate. InterfaithFamily.com. The Jews Who Wrote Christmas Songs; 2010 [Retrieved February 6, 2011].
• Bouchard, Dany. Toronto Sun. Priscilla Presley Keeps King Alive; November 5, 2010 [Retrieved November 9, 2010].
• Bronson, Fred. ?Chart Beat?. Billboard. May 9, 1998.
• Bronson, Fred. ?Chart Beat?. Billboard. July 3, 2004.
• Brown, Peter Harry; Broeske, Pat H. Down at the End of Lonely Street: The Life and Death of Elvis Presley. Signet; 1997. ISBN 0-451-19094-7.
• Burgess, Sonny; Dregni, Michael. Rockabilly : the Twang Heard 'Round the World. Voyageur Press; 2011. ISBN 0-760-34062-5.
• Burke, Ken; Griffin, Dan. The Blue Moon Boys: The Story of Elvis Presley's Band. Chicago Review Press; 2006. ISBN 1-55652-614-8.
• Caine, Andrew. Interpreting Rock Movies: The Pop Film and Its Critics in Britain. Palgrave Macmillan; 2005. ISBN 0-7190-6538-0.
• Caulfield, Keith. ?The King of Crossover's No. 1 Hits?. Billboard. September 18, 2004.
• Charlton, Katherine. Rock Music Styles: A History. 5th ed. McGraw-Hill; 2006. ISBN 0-07-312162-2.
• Christgau, Robert. Christgau's Consumer Guide. (New York) December 24, 1985 [Retrieved August 26, 2012].
• Clayton, Dick; Heard, James. Elvis: By Those Who Knew Him Best. Virgin Publishing; 2003. ISBN 0-7535-0835-4.
• CMT. 40 Greatest Men in Country Music; 2005 [Retrieved December 29, 2009].
• Coady, David. Conspiracy Theories and Official Stories. International Journal of Applied Philosophy. 2003;2(17).
• Collins, Dan. CBS News/Associated Press. ?How Big Was The King??; August 7, 2002 [Retrieved December 27, 2009].
• Connelly, Charlie. In Search of Elvis: A Journey to Find the Man Beneath the Jumpsuit. Little, Brown; 2008. ISBN 0-349-11900-7.
• Cook, Jody. Graceland National Historic Landmark Nomination Form [PDF]. United States Department of the Interior; 2004.
• Cusic, Don. ?Singing with the King?. Rejoice! The Gospel Music Magazine. Summer 1988.
• Denisoff, R. Serge. Solid Gold: The Popular Record Industry. Transaction Books; 1975. ISBN 0-87855-586-2.
• Discovery Channel. Greatest American; 2005 [Retrieved December 29, 2009].
• Doss, Erika Lee. Elvis Culture: Fans, Faith, and Image. University of Kansas Press; 1999. ISBN 0-7006-0948-2.
• Dundy, Elaine. Elvis and Gladys. 2nd ed. University Press of Mississippi; 2004. ISBN 1-57806-634-4.
• Dyer, Peter John. ?The Teenage Rave?. Sight and Sound. Winter 1959–60.
• Edgerton, Gary R. The Columbia History of American Television. Columbia University Press; 2007. ISBN 0-231-12165-2.
• Elster, Charles Harrington. The Big Book of Beastly Mispronunciations. Houghton Mifflin; 2006. ISBN 978-0-618-42315-6.
• Elvis Presley. Rock 'N Roll Stars. 1956 [Retrieved December 5, 2013].
• Escott, Colin. ?Elvis Presley?. In: Kingsbury, Paul, editor. The Encyclopedia of Country Music. Oxford University Press; 1998. ISBN 0-19-517608-1.
• EveryHit. UK Top 40 Hit Database; 2009 [Retrieved December 28, 2009].
• EveryHit. The 'Battle' For Most Number 1s; 2010a [Retrieved January 20, 2010].
• EveryHit. Record Breakers and Trivia: Singles: Artists: Sales/Chart Performance; 2010b [Retrieved January 20, 2010].
• Farmer, Brett. Spectacular Passions: Cinema, Fantasy, Gay Male Spectatorships. 2nd ed. Duke University Press; 2000. ISBN 0-8223-2589-6.
• Feeney, Mark. ?Elvis at 75: Can We Ever Again See the Performer, Not the Punch Line?? Boston Globe. January 3, 2010 [Retrieved February 1, 2010].
• Fensch, Thomas. The FBI Files on Elvis Presley. New Century Books; 2001. ISBN 0-930751-03-5.
• Fields, Curt. ?A Whole Lotta Elvis Is Goin' to the Small Screen?. Washington Post. August 3, 2007 [Retrieved December 27, 2009].
• Fox, Ted. In the Groove: The People Behind the Music. St Martin's Press; 1986. ISBN 0-312-01776-6.
• Friedlander, Paul. Rock and Roll: A Social History. Westview; 1996. ISBN 0-8133-2725-3.
• Freierman, Shelly. ?Popular Demand?. The New York Times. January 7, 2008 [Retrieved January 1, 2010].
• Gibson, Christine. ?Elvis on Ed Sullivan: The Real Story?. American Heritage. December 6, 2005 [archived 2025-08-04; Retrieved December 31, 2009].
• Gillett, Charlie. ?The Five Styles of Rock'n'Roll?. In: McKeen, William, editor. Rock and Roll Is Here To Stay: An Anthology. W. W. Norton; 2000. ISBN 0-393-04700-8.
• Gilliland, John (1969). ?The All American Boy: Enter Elvis and the rock-a-billies? (audio). Pop Chronicles. Digital.library.unt.edu. 
• Goldman, Lea; Ewalt, David M.. Top-Earning Dead Celebrities. Forbes. October 29, 2007 [archived June 11, 2008; Retrieved January 5, 2010].
• Goldman, Lea; Paine, Jake. Top-Earning Dead Celebrities. Forbes. October 29, 2007 [Retrieved June 5, 2011].
• Gordon, Robert. The King on the Road. Bounty Books; 2005. ISBN 0-7537-1088-9.
• Gould, Jack. ?TV: New Phenomenon—Elvis Presley Rises to Fame as Vocalist Who Is Virtuoso of Hootchy-Kootchy?. The New York Times. June 6, 1956 [Retrieved December 31, 2009].
• Grein, Paul. Yahoo! Music. Chart Watch Extra: The Top 40 Christmas Albums; December 5, 2008 [Retrieved February 1, 2010].
• Guffey, Elizabeth E. Retro: The Culture of Revival. Reaktion; 2006. ISBN 1-86189-290-X.
• Guralnick, Peter. ?How Did Elvis Get Turned Into a Racist?? The New York Times. January 8, 2004 [Retrieved August 11, 2007].
• Guralnick, Peter. Last Train to Memphis: The Rise of Elvis Presley. Little, Brown; 1994. ISBN 0-316-33225-9.
• Guralnick, Peter. Careless Love: The Unmaking of Elvis Presley. Back Bay Books; 1999. ISBN 0-316-33297-6.
• Guralnick, Peter; Jorgensen, Ernst. Elvis Day by Day: The Definitive Record of His Life and Music. Ballantine; 1999. ISBN 0-345-42089-6.
• Harris, John. ?Talking about Graceland?. The Guardian. March 27, 2006 [Retrieved January 4, 2010].
• Harrison, Ted. Elvis People: The Cult of the King. Fount; 1992. ISBN 978-0-00-627620-3.
• Higginbotham, Alan. ?Doctor Feelgood?. The Observer. August 11, 2002 [Retrieved December 29, 2009].
• Hilburn, Robert. ?From the Man Who Would Be King?. Los Angeles Times. February 6, 2005 [Retrieved January 4, 2010].
• Hilburn, Robert. ?This Fan of Charts Is No. 1, with a Bullet?. Los Angeles Times. October 30, 2007 [Retrieved January 17, 2010].
• Hopkins, Jerry. Elvis: The Final Years. Berkley; 1986. ISBN 0-425-08999-1.
• Hopkins, Jerry. Elvis in Hawaii. Bess Press; 2002. ISBN 1-57306-142-5.
• Hopkins, Jerry. Elvis—The Biography. Plexus; 2007. ISBN 0-85965-391-9.
• Hoy, Peter. Top-Earning Dead Celebrities. Forbes. October 27, 2008 [Retrieved June 5, 2011].
• Humphries, Patrick. Elvis the No. 1 Hits: The Secret History of the Classics. Andrews McMeel Publishing; 2003. ISBN 978-0-7407-3803-6.
• Jezer, Marty. The Dark Ages: Life in the United States 1945–1960. South End Press; 1982. ISBN 978-0-89608-127-7.
• Jorgensen, Ernst. Elvis Presley—A Life in Music: The Complete Recording Sessions. St Martin's Press; 1998. ISBN 0-312-18572-3.
• Kamphoefner, Walter D. ?Elvis and Other Germans: Some Reflections and Modest Proposals on the Study of German-American Ethnicity? (2009). In: Kluge, Cora Lee, editor. Paths Crossing: Essays in German-American Studies. Peter Lang; 2010. ISBN 978-3-0343-0221-0.
• Keogh, Pamela Clarke. Elvis Presley: The Man, The Life, The Legend. Simon & Schuster; 2004. ISBN 0-7434-5603-3.
• Kirchberg, Connie; Hendrickx, Marc. Elvis Presley, Richard Nixon, and the American Dream. McFarland; 1999. ISBN 0-7864-0716-6.
• Kolawole, Helen. ?He Wasn't My King?. The Guardian. August 15, 2002 [Retrieved December 27, 2009].
• Kubernick, Harvey. The Complete '68 Comeback Special. CD Booklet RCA/BMG. UPC 88697306262; 2008.
• Lisanti, Tom. Fantasy Femmes of 60's Cinema: Interviews with 20 Actresses from Biker, Beach, and Elvis Movies. McFarland; 2000. ISBN 0-7864-0868-5.
• Lott, Eric. ?All the King's Men: Elvis Impersonators and White Working-Class Masculinity?. In: Stecopoulos, Harry; Uebel, Michael, editors. Race and the Subject of Masculinities. Duke University Press; 1997. ISBN 0-8223-1966-7.
• Lynch, Rene. ?Elvis Presley, Who Died 34 Years Ago Today, Spurs Fresh Tears?. Los Angeles Times. August 16, 2011 [Retrieved August 17, 2011].
• Marcus, Greil. Mystery Train: Images of America in Rock 'n' Roll Music. Revised ed. E.P. Dutton; 1982. ISBN 0-525-47708-X.
• Marcus, Greil. Dead Elvis: A Chronicle of a Cultural Obsession. Doubleday; 1991. ISBN 978-0-385-41718-1.
• Marcus, Greil. Elvis Presley: The Ed Sullivan Shows. DVD Booklet Image Entertainment. UPC 01438137302; 2006 [Retrieved February 1, 2010]. Arkivert 2025-08-04 ved Wayback Machine.
• Marsh, Dave. ?Elvis Presley?. In: Marsh, Dave; Swenson, John, editors. The Rolling Stone Record Guide. 2nd ed. Virgin; 1980. ISBN 0-907080-00-6.
• Marsh, Dave. Elvis. Times Books; 1982. ISBN 0-8129-0947-X.
• Marsh, Dave. The Heart of Rock & Soul: The 1001 Greatest Singles Ever Made. Penguin Books; 1989. ISBN 0-14-012108-0.
• Marsh, Dave. ?Elvis Presley?. In: Brackett, Nathan; Hoard, Christian, editors. The New Rolling Stone Album Guide. 4th ed. Simon & Schuster; 2004. ISBN 0-7432-0169-8.
• Masley, Ed. ?It's Good To Be King?. Pittsburgh Post-Gazette. August 15, 2002 [Retrieved January 31, 2010].
• Mason, Bobbie Ann. Elvis Presley. Penguin; 2007. ISBN 0-14-303889-3.
• Matthew-Walker, Robert. Elvis Presley. A Study in Music. Midas Books; 1979. ISBN 0-85936-162-4.
• Mawer, Sharon. The Official UK Charts Company. Album Chart History—1974; 2007a [archived December 17, 2007; Retrieved February 1, 2010].
• Mawer, Sharon. The Official UK Charts Company. Album Chart History—1977; 2007b [archived April 15, 2008; Retrieved February 1, 2010].
• Miles, Barry; Scott, Grant; Morgan, Johnny. The Greatest Album Covers of All Time. Collins & Brown; 2008. ISBN 1-84340-481-8.
• Miller, James. Flowers in the Dustbin: The Rise of Rock and Roll, 1947–1977. Fireside; 2000. ISBN 0-684-86560-2.
• Moody, Nekesa Mumbi. ?Mariah Carey Surpasses Elvis in No. 1s?; April 2, 2008 [Retrieved April 14, 2010].
• Moore, Scotty; Dickerson, James. That's Alright, Elvis. Schirmer Books; 1997. ISBN 0-02-864599-5.
• Morrison, Craig. Go Cat Go!: Rockabilly Music and Its Makers. University of Illinois Press; 1996. ISBN 0-252-02207-6.
• Moscheo, Joe. The Gospel Side of Elvis. Center Street; 2007. ISBN 1-59995-729-9.
• Moyer, Susan M. Elvis: The King Remembered. Sports Publishing LLC; 2002. ISBN 1-58261-558-6.
• Myrie, Russell. Don't Rhyme for the Sake of Riddlin': The Authorized Story of Public Enemy. Canongate; 2009. ISBN 1-84767-182-9.
• Nash, Alanna. The Colonel: The Extraordinary Story of Colonel Tom Parker and Elvis Presley. Simon & Schuster; 2003. ISBN 0-7432-1301-7.
• Nash, Alanna, et al. Elvis and the Memphis Mafia. Aurum; 2005. ISBN 1-84513-128-2.
• National Park Service. Graceland; 2010 [archived 2025-08-04; Retrieved January 7, 2010].
• ?Long Live the King?. The New York Times. August 16, 2002 [Retrieved December 30, 2009].
• Palladino, Grace. Teenagers: An American History. Westview; 1996. ISBN 0-465-00766-X.
• Pendergast, Sara; Pendergast, Tom. St. James Encyclopedia of Popular Culture. 4th ed. St. James Press; 2000. ISBN 1-55862-404-X.
• Pilgrim, David. Jim Crow Museum at Feris State University. Question of the Month: Elvis Presley and Racism; March 2006 [archived 2025-08-04; Retrieved December 28, 2009].
• Pleasants, Henry. Elvis Presley. In: Frith, Simon, editor. Popular Music: Critical Concepts in Media and Cultural Studies, Volume 3: Popular Music Analysis. Routledge; 2004. ISBN 0-415-33269-9.
• Pomerantz, Dorothy. The Top-Earning Dead Celebrities. Forbes. October 25, 2011 [Retrieved January 6, 2012].
• Pomerantz, Dorothy; Lacey, Rose; Streib, Lauren; Thibault, Marie. Top-Earning Dead Celebrities. Forbes. October 27, 2009 [Retrieved January 5, 2010].
• Ponce de Leon, Charles L. Fortunate Son: The Life of Elvis Presley. Macmillan; 2007. ISBN 0-8090-1641-9.
• Presley, Priscilla. Elvis and Me. G.P. Putnam's Sons; 1985. ISBN 0-399-12984-7.
• Ramsland, Katherine. TruTV. ?Cyril Wecht: Forensic Pathologist—Coverup for a King?; 2010 [Retrieved January 4, 2010].
• Reaves, Jessica. ?Person of the Week: Elvis Presley?. Time. August 15, 2002 [archived 2025-08-04; Retrieved December 26, 2009].
• Recording Industry Association of America. Top 100 Albums; 2010 [Retrieved January 31, 2010].
• Robertson, John. Elvis Presley: The Complete Guide to His Music. Omnibus Press; 2004. ISBN 1-84449-711-9.
• Rock and Roll Hall of Fame. Elvis Presley; 2010 [archived 2025-08-04; Retrieved July 22, 2010].
• Rodman, Gilbert B. Elvis After Elvis, The Posthumous Career of a Living Legend. Routledge; 1996. ISBN 0-415-11002-5.
• Rogers, Dave. Rock 'n' Roll. Routledge & Kegan Paul; 1982. ISBN 0-7100-0938-0.
• The Immortals: The First Fifty. Rolling Stone. April 15, 2004 [archived June 25, 2008; Retrieved December 29, 2009].
• 1969 Rolling Stone Covers. Rolling Stone. 2009 [archived July 5, 2008; Retrieved November 20, 2015].
• Rose, Lacey. Top-Earning Dead Celebrities. Forbes. October 24, 2006 [Retrieved June 5, 2011].
• Rose, Lacey; Pomerantz, Dorothy; Greenburg, Zack O'Malley; Paine, Jake. In Pictures: The 13 Top-Earning Dead Celebs—No. 2 Elvis Presley. Forbes. October 25, 2010 [Retrieved June 5, 2011].
• Roy, Samuel. Elvis: Prophet of Power. Branden; 1985. ISBN 0-8283-1898-0.
• In: Sadie, Stanley, editor. The Norton/Grove Concise Encyclopedia of Music. Revised ed. W. W. Norton; 1994. ISBN 0-393-03753-3.
• Salisbury, Harrison. ?Presley Records a Craze in Soviet?. The New York Times. February 3, 1957.
• Scherman, Tony. ?Elvis Dies?. American Heritage. August 16, 2006 [Retrieved December 29, 2009].
• Segré, Gabriel. ?Le Rite de la Candlelight?. Ethnologie fran?aise. 2002 [Retrieved February 12, 2014].
• Semon, Roger; Jorgensen, Ernst. elvis.com.au. ?Is Elvis the Biggest Selling Recording Artist??; February 12, 2001 [Retrieved February 4, 2011].
• Sherman, Robert B.. Moose: Chapters From My Life. First ed. AuthorHouse; 2013. ISBN 978-1-491-88366-2.
• BBC. ?Sinatra Is Voice of the Century?; April 18, 2001 [Retrieved December 29, 2009].
• Slaughter, Todd; Anne E. Nixon. The Elvis Archives. Omnibus Press; 2004. ISBN 1-84449-380-6.
• Stanley, David; Coffey, Frank. The Elvis Encyclopedia. Virgin Books; 1998. ISBN 0-7535-0293-3.
• Stein, Ruthe. ?Girls! Girls! Girls!? San Francisco Chronicle. August 3, 1997 [Retrieved December 29, 2009].
• Szatmary, David. A Time to Rock: A Social History of Rock 'n' Roll. Schirmer Books; 1996. ISBN 0-02-864670-3.
• Tasker, Yvonne. ?Cowgirl Tales?. In: Codell, Julie F., editor. Genre, Gender, Race, and World Cinema: An Anthology. Blackwell; 2007. ISBN 1-4051-3232-9.
• Trust, Gary. ?Chart Beat?. Billboard. June 2, 2010 [Retrieved July 22, 2010].
• Turner, John Frayn. Frank Sinatra. Taylor Trade Publications; 2004. ISBN 1-58979-145-2.
• 100 Icons of the Century. Variety. 2005 [Retrieved December 29, 2009].
• VH1. 100 Greatest Artists of Rock & Roll; 1998 [Retrieved December 29, 2009].
• Victor, Adam. The Elvis Encyclopedia. Overlook Duckworth; 2008. ISBN 1-58567-598-9.
• Wadey, Paul. ?Jake Hess?. The Independent. January 8, 2004 [Retrieved December 28, 2009].
• Warwick, Neil; Kutner, Jon; Brown, Tony. The Complete Book of the British Charts: Singles & Albums. 3rd ed. Omnibus Press; 2004. ISBN 1-84449-058-0.
• Waters, Lindsay. ?Come Softly, Darling, Hear What I Say: Listening in a State of Distraction—A Tribute to the Work of Walter Benjamin, Elvis Presley, and Robert Christgau?. Boundary 2. Spring 2003.
• Whitburn, Joel. Billboard Top 1000 Singles 1955–1992. Billboard Books; 1993. ISBN 0-7935-2072-X.
• Whitburn, Joel. The Billboard Book of Top 40 Hits. 8th ed. Billboard Books; 2004. ISBN 0-8230-7499-4.
• Whitburn, Joel. The Billboard Book of Top 40 Country Hits. 2nd ed. Billboard Books; 2006. ISBN 0-8230-8291-1.
• Whitburn, Joel. Joel Whitburn Presents the Billboard Albums. 6th ed. Record Research; 2007. ISBN 0-89820-166-7.
• Whitburn, Joel. Joel Whitburn Presents Hot Country Albums: Billboard 1964 to 2007. Record Research; 2008. ISBN 0-89820-173-X.
• Williamson, Joel. Elvis Presley: A Southern Life. Oxford University Press; 2015. ISBN 978-0-19-986317-4.
• Wolfe, Charles. Amazing Grace: His Greatest Sacred Performances. CD Booklet RCA/BMG. UPC 7863664212; 1994.
• Woolley, John T.; Peters, Gerhard. American Presidency Project. University of California, Santa Barbara. Jimmy Carter: Death of Elvis Presley Statement by the President; August 17, 1977 [archived 2025-08-04; Retrieved December 29, 2009].

Bakgrunnsstoff

Wikimedia Commons har multimedia som gjeld: Elvis Presley

Wikifrasar har ei sitatsamling som gjeld: Elvis Presley

• Elvis Presley ved The Internet Movie Database (IMDb)
• Elvis Presley-diskografi p? Discogs
• Elvis Presley Enterprises - offisiell nettstad
• Elvis The Music - offisiell nettstad for plateselskapet
• Elvis Presley Interviews p? den offisielle Elvis Australia-sida